Ο Άκης, ο Λάκης και ο Μάκης

Πόσο άραγε θα άντεχε αυτή η χώρα της ρεμούλας, της κλεψιάς, του θριάμβου των απατεώνων και κλεφτοκοτάδων του δημοσίου χρήματος, των Άκηδων και Μάκηδων που ανεξέλεγκτα δρούσαν ξέροντας ότι «δεν θα μας πιάσουν ποτέ σε αυτό το κράτος-κοτέτσι που ζούμε».

Δηλαδή όταν ο Άκης έκανε ότι έκανε εκεί γύρω στο 2000 και 2003 περίμενε ποτέ ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή ο Αρμαγεδώνας της Τρόικα, ότι θα άνοιγαν off shore και τραπεζικές καταθέσεις και ότι θα βρισκόταν τελικά στη φυλακή;

Ή ο Λάκης, όταν έκανε εκείνα τα χλιδάτα πάρτι στη βίλα του τη Μύκονο με υπουργούς, τραπεζίτες και τους Έλληνες celebrity (οι μισοί είναι στη φυλακή τώρα και οι άλλοι μισοί έχουν φαλιρίσει), ο Λάκης της υψηλής κοινωνίας των Αθηνών που σε κάθε αναποδιά του έπαιρνε τηλέφωνο τον όποιον υπουργό ήθελε και έλυνε το πρόβλημά του, αυτός ο Λάκης της αχαλίνωτης κατανάλωσης και επίδειξης περίμενε ότι θα τον έπιαναν να μην πληρώνει τις υποχρεώσεις τους στο κράτος και θα τον έκλειναν φυλακή;

Ή ο Μάκης, ή Μάκαρος, ή «Αγαπούλας» ο εντιμότατος κ. Ψωμιάδης που πάντα έβρισκε τον τρόπο να γλιτώνει από τη τσιμπίδα του νόμου και συχνά των δικαστικών του, θα περίμενε ότι κάποια στιγμή θα δραπέτευε στα Σκόπια και στη συνέχεια θα βρισκόταν στις φυλακές για διάφορες «έντιμές» του πράξεις (μεταξύ των οποίων ήταν και η καταστροφή της ΑΕΚ).

Οπότε αβίαστα έχουμε το δίδαγμα από το ηθικοπλαστικό ανάγνωσμα που έχει τίτλο: «Ο Άκης, ο Λάκης, ο Μάκης και τα σίδερα της φυλακής δεν είναι πάντα για τους λεβέντες»: Έ ρε Τρόικα που μας χρειαζότανε.

Άντε και εις ανώτερα!