Δόξα στην ελληνική οικογένεια

Ρε σεις; Μήπως υπάρχουν λεφτά και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Στο σεντούκι μήπως; Στο μαξιλάρι; Τίποτα μικροκαταθέσεις στην τράπεζα;

Πάντως τώρα, πέρα από την πλάκα, αυτό το βουβό λόγω μελαγχολίας Πάσχα, δεν ήταν και το πιο μίζερο των τελευταίων ετών.

Και τα αρνάκια και τα κατσικάκια πουλήθηκαν, και τα αβγουλάκια βάφτηκαν κόκκινα και κάτι χοροί του στυλ γύρω-γύρω όλοι και στη μέση το κλαρίνο στήθηκαν σε γειτονιές και χωριά.

Όμως μην ψάχνετε την καλή μάγισσα του παραμυθιού με το θαυματουργό ραβδάκι της. Γιατί λεφτά συνεχίζουν να μην υπάρχουν. Γιατί οι δουλειές συνεχίζουν να μην υπάρχουν. Και το μόνο που υπάρχει είναι η ελληνική οικογένεια.

Οι μόνοι που υπάρχουν γι' αυτούς που δεν έχουν είναι οι γονείς, τα αδέλφια, τα ξαδέλφια, που πάντα βρίσκουν ένα τρόπο να στηρίξουν όσες δικές τους οικογένειες δεν μπορούν ούτε Πάσχα να κάνουν.

Και ήταν πραγματικά αποκαλυπτική η δημοσκόπηση που δημοσίευσε το Βήμα της περασμένης Κυριακής, όταν το 75% περίπου των ερωτηθέντων απάντησε ότι η μοναδική τους ελπίδα και το μοναδικό τους αποκούμπι είναι η οικογένειά τους. Και εννοούσαν τον ηλικιωμένο πατέρα που ένα μεγάλο μέρος της πενιχρής του σύνταξης το δίνει για να συντηρηθούν τα εγγόνια του. Και εννοούσαν γονείς και αδέλφια που μένουν στο χωριό και τροφοδοτούν με είδη πρώτης ανάγκης τους συγγενείς που υποφέρουν στην Αθήνα. Και εννοούσαν όλη αυτή τη ζεστασιά και την αγάπη που υπάρχει στην ελληνική οικογένεια για τους αδύνατους συγγενείς.

Καταστάσεις ούτε κατά διάνοια σε Γερμανίες, Αγγλίες, Ολλανδίες και γενικά τη βόρεια Ευρώπη, που είναι παγωμένη και στο συναίσθημά της.

Δόξα λοιπόν στην ελληνική οικογένεια που κρατάει ακόμα την ελληνική κοινωνία όρθια.