Ακούτε τη φωνή των παιδιών μας;

Δεν τους νοιάζει ούτε η αγωνία χιλιάδων παιδιών –που ζουν έτσι κι αλλιώς την απόγνωση και την άγρια φτώχεια μέσα στις οικογένειές τους- ούτε το ενδεχόμενο χιλιάδες παιδιά να χάσουν μία ολόκληρη χρονιά από τη ζωή τους. Και κυρίως δεν ακούν την κραυγή αγωνίας των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις και το τραβάνε και οι δύο πλευρές, καθηγητές και υπουργείο, στα άκρα.

Το υπουργείο Παιδείας δεν κάνει βήμα πίσω στις αποφάσεις του για τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και οι καθηγητές δεν υποχωρούν στις απαιτήσεις τους και απειλούν με απεργία διαρκείας στην περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων.

Ποιος έχει δίκιο τώρα και ποιος άδικο.

Οι καθηγητές δεν δικαιούνται να τινάζουν μία ολόκληρη χρονιά στον αέρα, γιατί τους ζητάνε να δουλεύουν δύο ώρες παραπάνω την εβδομάδα, αντί για τις 16 μέχρι 21 ώρες που δουλεύουν τις πέντε μέρες που λειτουργούν τα σχολεία.

Οι περισσότεροι από εμάς δουλεύουμε από 12 έως 15 ώρες την ημέρα για να τα βγάλουμε πέρα και οι εκπαιδευτικοί που δουλεύουν 4 ώρες την ημέρα δεν δικαιούνται να απεργήσουν, γιατί τους ζητάνε να δουλεύουν δύο ώρες παραπάνω την εβδομάδα. Εδώ έχουν όλη την ελληνική κοινωνία απέναντί τους.

Από την άλλη, δεν έχει δίκιο το υπουργείο Παιδείας να αποφασίζει τον διαμελισμό των οικογενειών των εκπαιδευτικών στέλνοντας τον ένα από τους δύο στου διαόλου τη μάνα, μακριά από την οικογένειά του. Ποιος μπορεί σήμερα με 900 ή 1000 ευρώ να συντηρήσει δύο σπίτια;

Άρα ας καθήσουν ξανά σε ένα τραπέζι και ας βρούνε λύση στα ανόητα προβλήματά τους. Οι μόνοι που δεν τους φταίνε είναι τα χιλιάδες παιδιά που αυτή την εποχή ξενυχτάνε διαβάζοντας, για να δώσουν εξετάσεις τις επόμενες εβδομάδες.