Όλα κρέμονται από μια κλωστή στα ΜΜΕ

Μιλούσα από την πείρα που έχω αποκτήσει συμμετέχοντας σε μεγάλους απεργιακούς αγώνες, που η κορύφωσή τους ήταν όταν καταλάβαμε 50 «καμικάζι» την ΕΣΗΕΑ, σε μία 15ήμερη απεργία των δημοσιογράφων που οδήγησε τότε στη δημιουργία της Ελευθεροτυπίας.

Δεν με άκουσαν τότε. Και μερικοί ανεγκέφαλοι προχώρησαν σε ακραίες απεργιακές εκδηλώσεις με καταλήψεις και λοιπά.

Το Alter έκλεισε. Δεν υπάρχει πουθενά φως για την επαναλειτουργία του. Πολλοί συνάδελφοι υποφέρουν ακόμα από το οριστικό χάσιμο της δουλειάς τους. Και δυστυχώς από τότε μέχρι σήμερα έκλεισαν πολλές εφημερίδες, ραδιοσταθμοί, περιοδικά και τελικά και η ΕΡΤ.

Τώρα όλοι πάλι πρέπει να δώσουμε τον αγώνα για τους συναδέλφους μας στην ΕΡΤ. Και τον δίνουμε. Και θα είναι άτιμος όποιος δημοσιογράφος δεν το κάνει. Αλλά μην δοθεί μία ακόμα ευκαιρία σε όσους θέλουν να κλείσουν ΜΜΕ με ελεύθερη φωνή και έξω από διαπλοκές και οικονομικές «χορηγίες» εφοπλιστών, επιχειρηματιών και πολιτικών παραγόντων, ώστε να μείνουν στο επάγγελμα οι διαπλεκόμενοι και οι «κολώνες» των όποιων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στο δικό μας χώρο.

Συνάδελφοι της ΕΣΗΕΑ, ένα από τα πιο παλιά μέλη του σωματείου μας, με αριθμό μητρώου 764, σας λέει ότι είναι κρίσιμες οι στιγμές για μία τυφλή απεργία μας. Ναι αποφασιστική και καθολική συμμετοχή στον αγώνα των συναδέλφων μας στην ΕΡΤ. Ναι όλοι μας στο δρόμο για να μην αφήσουμε την κυβέρνηση να τους πετάξει στο δρόμο. Ναι στη συνδικαλιστική προστασία τους και πίσω από το δικό μας στήθος οι 2.600 άνθρωποι της ΕΡΤ που κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο.

Όχι όμως στη δολοφονία εργασιακών χώρων, που θα φέρουν και άλλους δημοσιογράφους στην κόλαση της ανεργίας.