Βοήθα Παναγιά

Τέτοια μέρα σαν τη σημερινή, 15 Αυγούστου στη γιορτή της Παναγίας, το «βοήθα Παναγιά μου» είναι ίσως η εθνική μας επίκληση, καθώς όλα γύρω μας κλυδωνίζονται και η ζωή μας έχει μπει στην κλίνη του Προκρούστη.

Όλοι ξέρουμε ότι ο Γολγοθάς που πρέπει να ανεβούμε είναι ακόμα μακρύς, θα κρατήσει χρόνια, θα τον περπατήσουν ακόμα και τα παιδιά μας.

Τέτοιες λοιπόν στιγμές που σε τρομάζει το άγνωστο αύριο, που η αγωνία της επιβίωσης για την οικογένειά σου είναι το μεγάλο ζητούμενο, τέτοιες στιγμές αναζητάς τη βοήθεια του θείου, είτε πιστεύεις είτε όχι. Μερικές φορές η επίκληση αυτή είναι αυθόρμητη. Η επίκληση στο αναμενόμενο θαύμα, ακόμα και αν δεν πιστεύεις στα θαύματα, προσφέρει μία ψυχική γαλήνη γιατί νιώθεις ότι μπορεί να υπάρχει κάπου, ίσως και μεταφυσικά, ένα στήριγμα.

Όλοι ξέρουμε ότι πέρα από success story και επικοινωνιακά παραμύθια, η Ελλάδα παραμένει πάντα στο χείλος του γκρεμού. Μετά από τόσο αίμα. Μετά από τόσα δάκρυα. Μετά από τόσο πόνο, η ζωή μας παραμένει στην κόλαση των μνημονίων.

Η επίκληση λοιπόν της βοήθειας από την Παναγία, όσο κι αν δεν πιστεύεις στη θεία παρέμβαση, τουλάχιστον είναι ένα βάλσαμο για όλους και το γέννημα μίας ελπίδας ότι στη ζωή κάποιες φορές γίνονται και θαύματα.