Η αθλιότητα του Άκη

Τον βλέπω να κρατάει ακόμα ίχνη από εκείνη την αλαζονεία της εξουσίας, δειλό και ένα ξεδοντιασμένο αρπακτικό, σκιάχτρο και καρικατούρα εκείνου του παντοδύναμου κάποτε Άκη που όλοι μας (ας πούμε την αλήθεια επιτέλους) δημοσιογράφοι, παράγοντες, βιομήχανοι, εργολάβοι και πολιτικοί κυνηγάγαμε από κοντά για μία δήλωση ή ένα φιλικό χαμόγελο που σήμαινε «τακτοποίηση» εκκρεμοτήτων ή διορισμού ημέτερου.

Θλιβερό απομεινάρι μιας σάπιας εποχής που ευτυχώς πέρασε, αλλά την πληρώνουμε όλοι με αίμα. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος κρύβεται πάλι πίσω από ψέματα, φορτώνει ευθύνες σε τρίτους, ανάλγητος και αδίστακτος όπως πάντα φτάνει στον πάτο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ευπρέπειας κατηγορώντας τον ξάδερφό του Ζήγρα ότι είναι τρελός και δεν ξέρει τι λέει.

Αυτός ο άνθρωπος παραλίγο να μας κυβερνήσει. Και ευτυχώς που η Ελλάδα που εκπροσωπεί πέθανε οριστικά και τα ζόμπι που έχουν απομείνει από την εποχή εκείνη και αυτά σιγά σιγά εξαφανίζονται από τη ζωή μας.