Παρέλαση με ελεημοσύνη...

Σας παρακαλώ στο θεό σας, απαντήστε μου στο ερώτημα γιατί κοντεύω να τρελαθώ: έχετε ακούσει ποτέ, δει, πληροφορηθεί ότι έστω και στην πιο απομακρυσμένη, φτωχή, ξεχασμένη γωνιά του πλανήτη μας, γίνεται παρέλαση σε εθνική γιορτή με τη βοήθεια ελεήμονα πατριώτη, που δίνει δωρεάν καύσιμα για να κινηθούν αεροπλάνα και οχήματα στην παρέλαση;


Γίνεται ρε σύντροφοι παρέλαση με ελεημοσύνη; Πέστε μου σας παρακαλώ γιατί... θα πηδηχτώ από το παράθυρο, που έλεγε και ο Λεβέντης, εκείνος ο κριτής σε reality της τηλεόρασης, που την έκανε κι αυτός με ελαφρά πηδηματάκια από την Ελλάδα.

Θέλουμε να γιορτάσουμε το περήφανο «ΟΧΙ» της Ελλάδας στον ιταλικό φασισμό. Πολύ ωραία, κι εγώ θέλω να το γιορτάσω. Αλλά τι διάολο θέλουμε την παρέλαση; Για να δείξουμε τι; Τα σύγχρονα όπλα μας; Ή τους πυραύλους μας, που οι σύγχρονοι στρατοί μόνο για εκπαίδευση τους χρησιμοποιούν πια;

Ποιος διάολος θέλει τις παρελάσεις σε μία εθνική γιορτή, όπως έκανε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ και ο Στάλιν στην Κόκκινη Πλατεία επί Ψυχρού Πολέμου, όταν δεν έχουμε και τα λεφτά για να πληρώσουμε τα καύσιμα των οχημάτων.

Θέλουμε να γιορτάσουμε την εθνική μας γιορτή; Μέσα. Αλλά με εκδηλώσεις χαράς. Με γιορτές σε πλατείες και θεατρικές παραστάσεις. Με ένα εθνικό χαμόγελο τέλος πάντων και όχι με τους εφιαλτικούς ήχους των ερπυστριών των τανκς, που θα περνάνε από μπροστά μας με δανεικά καύσιμα και με αεροπλάνα που θα πετάνε, πάνω από το κεφάλι μας, με δανεική κηροζίνη.

Φτάνει πια αυτός ο πατριωτικός σουσουρισμός. Ούτε μας αναπτερώνει το ηθικό, που έτσι κι αλλιώς το έχουμε πολύ πεσμένο, ούτε δείχνουμε τα δόντια μας σε κάποιο φανατικό εχθρό. Άσε που τον τελευταίο καιρό φοράμε μασέλες, γιατί μας έχουν ξεδοντιάσει όλοι.