Η καρέκλα που τρώει υπουργούς

Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι καθημερινά ο κ. Άδωνις κόβει σιγά-σιγά τις φλέβες του, βάζοντας απέναντί του με τρόπο άφρονα τους χιλιάδες ασθενείς και συγγενείς του, τους χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτικούς της δημόσιας υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων.

Ίσως ο κ. Γεωργιάδης θα έπρεπε να ρωτήσει κάποια στιγμή εξαιρετικούς και μοναδικούς για το είδος τους και την τιμιότητά τους πολιτικούς που πέρασαν από τη θέση του υπουργού Υγείας (όπως ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης επί κυβερνήσεων ΝΔ, και οι κ.κ Παρασκευάς Αυγερινός και Αλέκος Παπαδόπουλος επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ), τι σημαίνει αυτή η θέση και πόσο θανατηφόρα είναι αυτή η καρέκλα, που τρώει τους εκάστοτε υπουργούς που κάθονται σε αυτή.

Θυμάμαι τον αξέχαστο Γιώργο Γεννηματά, προσωπικό μου φίλο και κουμπάρο μου, που ήταν επί χρόνια πολλά υπουργός Υγείας, που δημιούργησε το ΕΣΥ και σε μια στιγμή προσωπικής του εκμυστήρευσης μου είπε:

«Νιώθω σαν να βάζω καθημερινά τα χέρια μου στη φωτιά. Είναι το υπουργείο με τις μεγαλύτερες ευθύνες και το πιο κρίσιμο γιατί ασχολείται με τη ζωή, την επιβίωση, την υγεία των Ελλήνων πολιτών. Κάθε ανεύθυνη κίνηση, βεβιασμένη, απερίσκεπτη και επιπόλαια πέρα από το γενικό κακό που μπορεί να προκαλέσει στον πληθυσμό, οδηγεί τον υπουργό σε αιφνίδιο πολιτικό θάνατο».

Ελπίζω να διαβάσει αυτό το άρθρο ο σημερινός υπουργός Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης, που τόσο αβασάνιστα, απερίσκεπτα, με βίαιο τρόπο, εφαρμόζει τις δολοφονικές επιθυμίες της τρόικας.