«Γαμ...νε ψυχοπαθή»

Εκείνος ο Γάλλος στούμπος, που έκανε τον πολύ μάγκα πάντα, περπατώντας λες και ήταν ο «όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω», ο απερίγραπτος Σαρκοζί σκυλόβρισε αλήτικα τον δικό μας πρωθυπουργό ουρλιάζοντας ότι είναι ένας «γαμ...νος ψυχοπαθής» και λίγο έλλειψε ο κοντός να σαλτάρει πάνω στο τραπέζι που έτρωγαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να αρχίσει στα χαστούκια τον Γιώργο Παπανδρέου.

Ο οποίος Γιωργάκης, παιδί από σπίτι και καλή ανατροφή, αλλά τόσο λίγος και μικρός για να είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας στην πιο κρίσιμη στιγμή της ύπαρξής της, ψέλλισε μόνο το γνωστό: «μα τι άλλο θέλετε από εμένα; Να πουλήσω την Ακρόπολη και τα νησιά μας;». Τις εξελίξεις μετά από τη φοβερή αυτή βραδιά τις ξέρουμε όλοι. Σαρκοζί και Παπανδρέου πήγαν σπίτι τους, ο πρώτος για να ακούει τις μπαλάντες της γυναίκας του μπροστά στο τζάκι και ο άλλος, ο δικός μας, να τα «κονομάει» μιλώντας για το πώς κατάφερε να διαλύσει μία χώρα.

Μέσα σε όλη αυτή την αθλιότητα, ένα έχω να πω: εκείνη τη στιγμή που ο συμπλεγματικός Σαρκοζί έβριζε τον Γιωργάκη, ουσιαστικά έφτυνε και εξευτέλιζε την Ελλάδα, την αξιοπρέπειά μας, τη χώρα μας που άναψε το πρώτο φως στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Και δεν σηκώθηκε ο δικός μας να του πει κατάμουτρα: «Ρε άι στο διάολο όλοι σας, φεύγω τώρα από το ευρώ, και σας παίρνω μαζί μου στην κόλαση».

Αν έβρισκε το κουράγιο ο μικρός Γιωργάκης να πει αυτή τη φράση τότε, σήμερα η Ελλάδα δεν θα ζούσε αυτή την ανθρωπιστική κρίση και την τραγωδία που έχει αφανίσει όλους μας.