Ποιος θέλει να γίνουμε Αργεντινή

Χάος και πάλι στην Αργεντινή. Σκοτώνονται οι άνθρωποι εκεί για ένα πιάτο φαγητό. Πλιάτσικο στα μαγαζιά ένδυσης και τροφίμων. Με τους αστυνομικούς στους δρόμους κι αυτούς, όχι για να εμποδίσουν τις ληστείες σε μαγαζιά και σπίτια, αλλά μετέχοντας πολλοί από αυτούς στο πλιάτσικο των απελπισμένων.


Αργεντινή ευτυχώς δεν γίναμε (παρά τα όνειρα και το ευχολόγιο μερικών πριν δύο χρόνια) αλλά κάποιοι θέλουν να μας κάνουν Αργεντινή. Και εμείς τους στρώνουμε το χαλί.

Γιατί δεν είναι δυνατόν ο κόσμος να μην μπορεί να ζεσταθεί, να μην μπορεί να κάνει Χριστούγεννα, αρκετές χιλιάδες να μην έχουν στέγη και να μένουν μέσα στο κρύο, και εσύ να συζητάς σοβαρά με τους τροϊκανούς για πλειστηριασμό σπιτιών. Δεν μπορεί να αρπάζεις από τις τράπεζες μικροκαταθέσεις, μισθούς και συντάξεις, γι' αυτούς που χρωστάνε μικροποσά στην εφορία, αλλά δεν έχουν να πληρώσουν ούτε ευρώ και να αφήνεις ανέγγιχτους τους έχοντες. Και δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή που ένας ολόκληρος λαός έχει πιάσει πάτο (όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά) εσύ να συζητάς με την τρόικα νέα μέτρα οριζόντια, κάθετα, πλάγια ή όπως διάολο άλλο πες τα.

Οι τροϊκανοί νομίζουν ότι όσο ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους, λίπος υπάρχει ακόμα και όλοι αντέχουμε.

Προφανώς έχουμε να κάνουμε με ηλίθιους ή με γραβατωμένους προβοκάτορες, που θέλουν να εκραγεί τοπ ηφαίστειο του κοινωνικού ξεσηκωμού.

Αντί να τους διαολοστείλουμε και να συνεχίσουμε την πορεία μας με το ζωνάρι σφιχτό ίσως κι άλλο, αλλά αξιοπρεπείς και όρθιοι, συζητάμε μαζί τους για το πώς θα γίνουμε Αργεντινή. Γιατί ένα τσακ θέλει ο κόσμος να βγει στους δρόμους και να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Και τότε όχι Αργεντινή θα γίνουμε, αλλά Λιβύη, Συρία και βάλε.