Πόσο αγαπάει ο Θεός την Ελλάδα;

Πλημμύρες, παγωνιά, καταστροφές, άστεγοι, χιόνια.

Κι εδώ χαρά Θεού χριστουγεννιάτικα. Λιακάδα τις περισσότερες ώρες και θερμοκρασίες ανοιξιάτικες.

Μας λυπήθηκε ή μας αγαπάει ο καλός Θεός της Ελλάδος;

Αλλοίμονο αν στη χώρα μας υπήρχαν τα ίδια καιρικά φαινόμενα που βλέπουμε στους γείτονές μας. Θα θρηνούσαμε νεκρούς από το κρύο, θα είχαμε χιλιάδες άστεγους, θα ζούσαμε τραγωδίες οικογενειών να παλεύουν να γλιτώσουν από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους.

Ευλογία ή κατάρα για την Ελλάδα αυτός ο γλυκός καιρός χριστουγεννιάτικα; Ερώτημα περίεργο που μου το έβαλε καλός και σοφός παλιός φίλος.

Πώς μπορεί να είναι κατάρα για μια χώρα να έχει ήλιο, ανοιξιάτικες θερμοκρασίες και να μην πνίγεται στη βροχή και στα χιόνια;

Μου το εξήγησε και σχεδόν με έπεισε.

«Ξέρεις τι είναι για τον Γερμανό, τον Ολλανδό και τον Φιλανδό, που σήμερα μας σουβλίζουν, να έχουν την Ελλάδα αδύναμη, εξουθενωμένη και εκλιπαρούσα για βοήθεια και δάνεια στα χέρια τους; Ξέρεις πόσοι ορεύονται να αρπάξουν την χώρα μας, να αγοράσουν τα σπίτια μας για ένα κομμάτι ψωμί, τις παραλίες μας και τα ξενοδοχεία μας; Ξέρεις πόσο θέλουν να μας κάνουν γκαρσόνια για τις διακοπές τους στην ηλιόλουστη ακόμα και τον χειμώνα Ελλάδα; Αυτή λοιπόν είναι η κατάρα μας. Μια πανέμορφη, ευλογημένη χώρα, παρθένα, ανυπεράσπιστη, έτοιμη να παραδοθεί στους βιαστές της. Ποιος θα μας ήθελε σκλάβους αν ήμαστε μια χώρα πνιγμένη στα χιόνια, στο σκοτάδι και στην ασχήμια;».

Δεν έχει άδικο ο σοφός φίλος. Και θα παρακαλούσα τον καλό Θεό της Ελλάδας να μας αγαπάει λιγότερο.