Αντιμνημόνιο: Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ

Και έτσι κατέρρευσαν και ιδεολογίες, και πολιτικές θέσεις, και ουσιαστικός πολιτικός διάλογος. Δημιουργήθηκαν δύο στάβλοι, δύο στάνες, δύο αγέλες απολίτικων ζώων.

Από 'δώ οι αντιμνημονιακοί, οι τζάμπα μάγκες του «δεν πληρώνω», που σκίζουν τα μνημόνια, κρεμάνε κάθε τόσο τη Μέρκελ και τους... Έλληνες γερμανοτσολιάδες στο Σύνταγμα, όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι του «είμαι και πολύ αντιστασιακός, άμα λάχει ναούμ».

Τόση βλακεία, τόση απέραντη ανοησία και παπαρολογία, χωρίς καμία βάση, χωρίς απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα: «Δεν πληρώνω αυτούς που μου δανείζουν, αλλά πού θα βρω να πληρώσω συντάξεις και μισθούς του δημοσίου ή να αγοράσω προϊόντα από το εξωτερικό, όταν τα δικά μου ταμεία είναι άδεια».

Από την άλλη, οι μνημονιακοί, που κατηγορούνται ως οι δούλοι, οι μερκελιστές, οι βολεμένοι, αυτοί που γλύφουν κυβέρνηση και τρόικα γιατί «τα κονομάνε».

Μύλος. Μία κοινωνία χωρισμένη στα δύο. Αντί να κοιτάζουμε την πραγματικότητα, πώς θα πιέσουμε εξουσία και δανειστές να μην διαλύσουν τη χώρα μας και τη ζωή μας, αντί να διαλέξουμε τους σωστούς ανθρώπους όποτε γίνουν εκλογές, αντί να ζητήσουμε προγράμματα συγκεκριμένα και λύσεις στα προβλήματα επιβίωσής μας από τις κομματικές ηγεσίες, σκοτωνόμαστε μεταξύ μας ακολουθώντας τον κάθε παπάρα που υπάρχει και επιβιώνει πολιτικά, με αυτόν τον ηλίθιο διαχωρισμό: από εδώ οι ήρωες αντιμνημονιακοί και από εκεί οι προσκυνημένοι του μνημονίου.

Και δεν βλέπουμε ότι τελικά το «αντιμνημόνιο» σαν άποψη και πολιτική επιλογή, έγινε η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για πολλούς. Από λαμόγια της πολιτικής μέχρι τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, μέχρι για κάποιους γραφικούς τύπους που μας δίνουν ραντεβού στα γουναράδικα, για κάποιους άλλους που αλλάζουν τα κόμματα και τις ιδεολογίες σαν να είναι γκόμενες και για κάποιους τύπους σαν τον Καρυπίδη που από τη μια γλύφει τον Κασιδιάρη για να έρθει στην εκπομπή του και από την άλλη ξεσηκώνει το λαό να αντισταθεί στο μνημόνιο.

Ευτυχώς βλέπω τον τελευταίο καιρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε το λάθος του και άρχισε να τα μαζεύει στο θέμα «αντιμνημόνιο, το σκίζω, μην πληρώνετε».

Και όλοι εμείς διαπιστώνουμε τώρα πόσο χρόνο χάσαμε να πλακωνόμαστε ανόητα μεταξύ μας, για μνημόνια και αντιμνημόνια.