Η γοητεία της καρέκλας

Σφάζονται τα παλικάρια τους ενδοκομματικά, για τον ποιον θα επιβάλουν και πού ως υποψήφιο δήμαρχο και περιφερειάρχη και ξεπουπουλιάζονται τα κόμματα εσωτερικά αλλά και εξωτερικά υπό τη χλεύη του κόσμου.

Η γοητεία της καρέκλας κάνει τους μέχρι τώρα πιστούς στον αρχηγό-φύλαρχο των κομμάτων, να «επαναστατούν» (λέμε τώρα) και να αυτοπροτείνονται για δήμαρχοι και περιφερειάρχες, γράφοντας εκεί που καταλαβαίνετε τις αποφάσεις των ηγετών τους, οι οποίοι ηγέτες των κομμάτων κάνουν την πάπια για την «επανάσταση» τύπου Κακλαμάνη και Τζιτζικώστα, ή θέλουν να κάνουν τον τσαμπουκά και δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους (περίπτωση Τσίπρα με Βουδούρη για την Πελοπόννησο).

Για περιπέτειες είμαστε τώρα;

Και έτσι βλέπουμε στον ίδιο δήμο και στην ίδια περιφέρεια να κατεβαίνουν δύο και ακόμα τρεις υποψήφιοι από το ίδιο κόμμα, αδιαφορώντας για το τέρας του φασισμού που κρύβεται πίσω από την πόρτα και περιμένει να κερδίσει από αυτό τον αλληλοσπαραγμό στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο.

Όσο για τη δουλειά που πρέπει να γίνει σε δήμους και περιφέρεια από τους κατάλληλους και τους γνωρίζοντες, ούτε λόγος να γίνεται. Ο δικός μας να κερδίσει και δεν πάει να καεί του πελεκούδι στους δήμους και την περιφέρεια.

Τελικά να μου το θυμηθείτε, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.

Γιατί όλοι τους κάνουν ό,τι μπορούν να βγάλουν στην Αθήνα τον Κασιδιάρη και ετοιμαστείτε τότε για μεγάλα χουνέρια.