Τα φώτα δεν χορταίνουν τον πεινασμένο

Και οι δύο, λες και είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους, μου είπαν ότι θα γεμίσουν την Αθήνα με φώτα, θα κάνουν τη νύχτα μέρα στο κέντρο της πρωτεύουσας και δεν θα υπάρχει ούτε ένας σκοτεινός δρόμος.

Ωραίο σαν ιδέα και σχέδιο, περιττή όμως πολυτέλεια σε μία εποχή ανθρωπιστικής κρίσης.

Γιατί Άρη μου και Γιώργο μου, τα φώτα δεν τρώγονται και κυρίως δεν χορταίνουν τον πεινασμένο.

Με ένα εκατομμύριο ανθρώπους (από τα 4 που ζουν στην Αθήνα) να πεινάνε καθημερινά και να τρέχουν στα συσσίτια της Εκκλησίας και των Δήμων, να τους εξευτελίζουν οι νεοναζί της Χ.Α ζητώντας τους ταυτότητες, τα λεφτά για τα φώτα θα έπιαναν περισσότερο τόπο αν δίνονταν για να δημιουργηθούν μόνιμοι ξενώνες για τους άστεγους και μόνιμα μαγειρεία για τους πεινασμένους.

Γιατί αυτά που μου είπαν οι δύο υποψήφιοι δήμαρχοι, μου θύμισαν τη βασίλισσα Αντουανέτα, όταν στη Γαλλική Επανάσταση της έλεγαν ότι ο κόσμος ξεσηκώθηκε γιατί πεινάει και εκείνη μέσα στην πλήρη άγνοιά της έλεγε «αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τους δίνετε παντεσπάνι να φάνε».

Και επειδή δεν πιστεύω ότι ούτε ο Καμίνης ούτε ο Σπηλιωτόπουλος έχουν το μυαλό και την άγνοια της Αντουανέτας, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούν αυτό το σχέδιο για πλούσιο φωτισμό της Αθήνας;

Εκτός και αν οι λάμπες που θα φωτίζουν την Αθήνα γίνουν από παντεσπάνι, οπότε οι πεινασμένοι μπορούν να τρώνε τους γλόμπους και μετά να πηγαίνουν να κοιμούνται χορτάτοι στο παγκάκι.