Μικροί πολιτικοί σε μεγάλες ώρες

Είναι κρίσιμες και μεγάλες, σημαντικές οι ώρες που περνάμε. Γιατί από τη μια μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια (έξοδος στις αγορές, έξοδος από τα μνημόνια, όχι άλλα μέτρα, μοίρασμα κάτι ψίχουλων από το περίφημο πλεόνασμα, επενδυτές που έρχονται) και από την άλλη η ζωή μας τραβάει καθημερινά την ανηφόρα χωρίς καμία αλλαγή από τη μαυρίλα που ζούμε.


Μόνο πόνος, αγωνία, φόβος για το άγνωστο αύριο. Και πάμε και για εκλογές σε ενάμιση μήνα.

Αυτές λοιπόν τις κρίσιμες, μεγάλες ώρες για τη χώρα και τη ζωή μας, αναδεικνύεται όλη η ασημαντότητα, η μικρότητα και η μικροψυχία των πολιτικών μας, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα της εξουσίας.

Σκοτώνονται Βενιζέλος-Παπανδρέου και οι φατρίες τους μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Σκοτώνονται Κουβέλης και Ψαριανός μέσα στη ΔΗΜΑΡ. Σκοτώνονται και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ για τη «γραμμή» (προς Δραγασάκη μεριά ή Λαφαζάνη). Φυλλορροούν επικίνδυνα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τους Καμμένου.

Εκείνο, όμως, που πονάει περισσότερο είναι η διάλυση και το χάος που επικρατεί στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, που είναι η βάση και ο κορμός του πολιτικού μας συστήματος.

Όλα βαίνουν προς διάλυση. Και βέβαια είναι αστείο να κουβεντιάζουμε ότι μία νεφελώδης ελιά που δεν ανθίζει ή ένα θολό ποτάμι μπορούν να γίνουν οι πόλοι συνάντησης των κεντροαριστερών δυνάμεων.

Αλλά νομοτελειακά μετά από κάθε διάλυση και το χάος, έρχεται η αναγέννηση και η ανασυγκρότηση. Αλλά από νέες, άφθαρτες, τίμιες και υγιείς δυνάμεις.