Οι αριθμοί και η αλήθεια

Όταν ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι. Δεν ξέρω ποιος πρωτοείπε αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Αλλά συχνά βλέπουμε στη ζωή μας να επιβεβαιώνεται αυτός ο κανόνας. Οι αριθμοί να μας δείχνουν ευημερία, πλούτο, καλοπέραση και οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους να ματώνουν και να δυστυχούν.


Αυτό το φαινόμενο ζούμε και σήμερα. Δεν αντιμετωπίζω με μιζέρια και κιτρινίλα δημοσιογραφική το γεγονός ότι βγήκαμε στις αγορές και περάσαμε αυτό το πρώτο τεστ εξόδου από την κρίση σχεδόν με άριστα.

Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι ούτε από το μνημόνιο βγαίνουμε, ούτε ότι γλιτώσαμε από την τρόικα, ούτε ότι αυτή τη χώρα έπαψαν να την κυβερνούν οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών.

Είναι όμως ένα μικρό, πολύ μικρό πρώτο βήμα εξόδου από το απόλυτο σκοτάδι. Τελικά, τους δείχνουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί (σαν ροκ συγκρότημα όπως λέει και η φίλη μου η Άλκηστις η Πρωτοψάλτη).

Όμως η πικρή αλήθεια στην καθημερινή μας ζωή δεν αλλάζει σε τίποτα, όσο κι αν οι αγορές μας κλείνουν τελικά το μάτι.

Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για τον απλό πολίτη ότι θα πάρουμε δανεικά 2-2,5 δισ. ευρώ από τις αγορές και όχι πάλι από τους δανειστές μας (ΔΝΤ, Κομισιόν και ΕΚΤ). Ο δρόμος προς τον Γολγοθά είναι ακόμη μακρύς. Οι χαρωπές, ροζ προβλέψεις και τα λόγια του τύπου «βγαίνουμε από τις δαγκάνες της τρόικα» είναι χρήσιμα μόνο για όσους κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ή είναι μισοί άνθρωποι και μισοί στρουθοκάμηλοι.

Ας ξέρουμε όμως καλύτερα τι μας συμβαίνει, παρά να λειτουργούμε σαν πολίτες-ζόμπι. Καλά τα μηνύματα για έξοδο στις αγορές, κάτι σημαίνουν, αλλά το αίμα θα συνεχίσει να ρέει στη ζωή μας.