Η δικαίωση ενός αγώνα ζωής

Ένας από τους δικούς μου μέγιστους στόχους στη δημοσιογραφική μου καριέρα, ήταν η αποκάλυψη του ενεργειακού πλούτου της χώρας.

Από την εποχή του Εμφύλιου λαμπρά μυαλά της Αριστεράς φώναζαν ότι έχουμε τεράστιο πλούτο σε ορυκτά και υδρογονάνθρακες και Αμερικανοί, Άγγλοι, διάβολοι και τρίβολοι που ήθελαν να αρπάξουν αυτόν τον πλούτο, την ώρα που εκείνοι όμως θα επέλεγαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να παραμείνει θαμμένο το εθνικό αυτό θέμα. Παράλληλα με τις «υπαλληλικές» κυβερνήσεις, τις υποταγμένες στη θέληση των προστατών μας (από το Συναγερμό του Παπάγου μέχρι πρόσφατα του Γιώργου Παπανδρέου), όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν να παραμείνει κρυμμένος αυτός ο ενεργειακό πλούτος. Και από κοντά τους διάφοροι «έγκυροι» δημοσιογράφοι, με ή χωρίς σακίδιο στην πλάτη.

Όταν μετά από τη δημοσιογραφική έρευνα που ξεκίνησε το 2006, υποστήριζα ότι έχουμε και πετρέλαιο και φυσικό αέριο στα σπλάχνα της ελληνικής γης, με πέρασαν διάφοροι Παμπούκηδες, Πάγκαλοι και Γιωργάκηδες από το πουργατόριο της δημόσιας ειρωνείας, της χλεύης και της γραφικότητας.

Αλλά τώρα ξέρουμε επίσημα ότι έχουμε. Το είπε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, πιο υπεύθυνα από κάθε άλλη φορά χθες, στην εκδήλωση που οργάνωσε το Κέντρο Διαχείρισης για την Ενέργεια και το Greek Energy Forum σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

«Σας λέω σήμερα ότι μόνο από την ενέργεια μπορούμε να επιτύχουμε ανάπτυξη που θα ξεπερνά κάθε στόχο. Οι ενδείξεις που υπάρχουν για τον ενεργειακό πλούτο της χώρας μας είναι πράγματι εξαιρετικά ευοίωνες. Όλο και περισσότεροι εταίροι μας εκφράζουν την πεποίθηση ότι ο ενεργειακός πλούτος της Ελλάδας έχει σημασία και για τον συνολικό ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης. Έχω γνώση και όχι γνώμη».

Αυτά είπε χθες, επίσημα και δημόσια, ο Έλληνας πρωθυπουργός. Και ένας δημοσιογράφος που αγωνίζεται σχεδόν δέκα χρόνια για την υπόθεση αυτή, ένιωσε να δικαιώνεται.