Μπεεε…

Μήπως αντί να μιλάμε πλέον μεταξύ μας ταιριάζει περισσότερο στην περίπτωση να βελάζουμε σαν αρνιά;

Γιατί τί διαφορά έχουμε από τα αδύναμα αρνιά που τα πιάνουν τέτοιες μέρες οι τσοπάνηδες από τον σβέρκο και τα πάνε για σφαγή απ’ όλους εμάς που μας έχουν πάει ομαδικά στο σφαγείο του ΔΝΤ και της Κομισιόν.

Δηλαδή τι διαφορά έχω εγώ από ένα πασχαλινό αρνί για μερικούς που με έχουν καταντήσει έτσι.

Στην αγέλη εκείνων, στην αγέλη των αδρανών και άφωνων κι εγώ. Αδύναμο μπροστά στον σφαγέα του το αρνί, αδύναμος κι εγώ μπροστά σε ΔΝΤ, διεθνείς τράπεζες, Μέρκελ και λοιπούς συγγενείς.

Εμείς θα κάνουμε Πάσχα τρώγοντας κοψίδια από το αρνί και κείνοι, οι απανταχού κερδοσκόποι και τράπεζες, τις δικές μας σάρκες τρώνε για να αυξάνουν οι καταθέσεις τους.

Αρνιά λοιπόν για σφαγή όλοι μας;

Έτσι μας θέλουν. Όμως υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα σε μένα και στο αρνί. Εκείνο είναι άλογο (χωρίς λογική), έχει ένα μυαλό που δεν παράγει σκέψεις, ενώ εγώ έχω έναν εγκέφαλο που λειτουργεί και μπορώ να σκέφτομαι, να αντιδρώ. Και να μην επιτρέπω την σφαγή μου.