Η κόλαση του ελληνικού κράτους

Κάτοικος του Φαλήρου ξεκίνησε να πουλήσει ένα μικρό σπιτάκι που είχε, για να εξοφλήσει την εφορία.

Βρήκε τελικά αγοραστή με τα χίλια ζόρια και άρχισε να μαζεύει τα απαιτούμενα χαρτιά για την πώληση του σπιτιού, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων.

Ο συγκεκριμένος ατυχής πολίτης ανήκει στη ΔΟΥ Φαλήρου, αλλά εδώ και λίγο καιρό οι μισές υπηρεσίες της ΔΟΥ Φαλήρου έχουν εγκατασταθεί στη ΔΟΥ Γλυφάδας.

Άρχισε λοιπόν ένα απίστευτο πήγαινε-έλα μεταξύ Γλυφάδας και Φαλήρου για να πάρει φορολογική ενημερότητα, να ρυθμίσει παλιές οφειλές, να διορθώσει ένα λάθος σε φορολογική δήλωση περασμένων ετών και λοιπά. Οι εφοριακοί υπάλληλοι και στις δύο ΔΟΥ έκαναν ό,τι μπορούσαν οι άνθρωποι, για να εξυπηρετήσουν τον πολίτη.

Υπήρχαν όμως μέρες που περίμενε 4 και 5 ώρες σε μία ουρά, αλλά μόλις έφτανε μπροστά στον γκισέ του αρμόδιου υπαλλήλου, του έλειπε ένα ακόμα στοιχείο στην υπόθεσή του, που έπρεπε να φύγει από τη μία εφορία και να πάει στην άλλη, να περιμένει άλλες πέντε ώρες για να πάρει έναν απλό αριθμό.

Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν μία υπόθεση του 1992, όπου μερικές κλήσεις για τροχαία παράβαση καταγραμμένες από την αστυνομία του Δήμου, είχαν φτάσει στο ποσό των 3.000 ευρώ με τις προσαυξήσεις. Και αν δεν πλήρωνε το ποσό αυτό ο αλλόφρων πολίτης, δεν θα μπορούσε να πάρει φορολογική ενημερότητα.

Απ' ό,τι ξέρω, ακόμη τραβιέται μεταξύ εφορίας Γλυφάδας, εφορίας Φαλήρου και δήμου Αθηναίων, για να πάρει την φορολογική ενημερότητα που χρειαζόταν για να πουλήσει το σπίτι του, για να πληρώσει τα χρέη του στην εφορία.

Μιλάμε για την απόλυτη σχιζοφρένεια, σε ένα κράτος που έχει μετατραπεί σε κόλαση για τον πολίτη του. Και μετά περιμένουν να έρθουν επενδυτές...

ΥΓ: Ο πολίτης που μου περιέγραψε την ιστορία αυτή, θέλει να ευχαριστήσει μέσω της στήλης τους εφοριακούς υπαλλήλους, που αν κι έχουν μείνει ελάχιστοι και χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές πολλοί από αυτούς, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο.