«Μύρισε» εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ

Τα ψέματα τελείωσαν λοιπόν για την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορούν να προχωρήσουν «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Δεν γίνεται και έτσι και κοκορέτσι.

Η γνωστή φάμπρικα που λειτουργούσε μέχρι τώρα «ευρωπαϊστές και συνομιλητές Ντράγκι και Βερολίνου» για το εξωτερικό και πούροι επαναστάτες, ριζοσπάστες και ανατροπείς συμφωνιών για εσωτερική κατανάλωση (ώστε να μπορεί να κοιμάται ήσυχος τα βράδια ο φίλος μου, ο Λαφαζάνης) δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Εξ ου και η φαγωμάρα μέσα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο που πέρασε.

Και μη ρωτάτε όλοι σας, πού υποπτεύομαι ότι θα κάτσει η μπίλια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προς τα αριστερά ή προς κέντρο μεριά; (Για να μην πω δεξιά με ΑΝΕΛάδες και λοιπούς δεξιόστροφους συγγενείς). Γιατί είναι σα να με ρωτάτε τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια. Ας το πάρουμε λίγο από την αρχή.

Το ΚΚΕ ούτε θέλει να ακούσει για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Το είπαν από προχτές και επίσημα οι σύντροφοι του Περισσού.

Κάτι ΑΝΤΡΑΣΥΕΣ και οικολόγοι καλοί είναι, αλλά για τα ψιλά σε ρέστα από μπακάλικο. Άρα πάμε προς κεντροαριστερή μεριά γιατί εκει υπάρχουν περισσότερα ψηφαλάκια.

Με τη ΔΗΜΑΡ κάτι ψήνεται, αλλά με 1,8% εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, κολλάει αυτό που λέει ο ταγματάρχης στον αλλοπαρμένο φαντάρο που νομίζει ότι είναι κάποιος: «Πού πα ρε Καραμήτρο;»

Με το ΠΑΣΟΚ –πλην δύο-τριών που είναι έτοιμοι από καιρό να πάνε στο ΣΥΡΙΖΑ- έχουν κοπεί εδώ και πολύ καιρό οι γέφυρες. Σιγά μην κάτσει Βενιζέλος και Τσίπρας να μιλήσουν για συνεργασίες, μετά από τόσους σκυλοκαβγάδες.

Οπότε τι μένει; Οι Ποταμίσιοι. Ναι, αλλά ας δούμε πόσα απίδια χωράει το σακίδιο του Σταύρου στις εκλογές και μετά κουβεντιάζουμε.

Οπότε τι μένει; Κάτι ΑΝΕΛάδες αλλά αν δουν οι γνήσιοι αριστεροί και όχι γιαλαντζί ντολμάδες της αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργάζεται με τον Καμμένο, θα φύγουν πατείς με πατώ σε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με λίγα λόγια, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να μείνει απλά στην οσμή της εξουσίας αλλά να την κατακτήσει, πρέπει να πείσει και τους προοδευτικούς του κεντρώου χώρου.

Αλλά τότε παύει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η δύναμη της ανατροπής που επιζητάμε όλοι μας. Και αλίμονο τότε ποιος ακούει τον Λαφαζάνη, τη Δούρου, τον Στρατούλη και άλλους συντρόφους. Μύλος και δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες της αριστεράς.