Μία ελληνική γέφυρα σωτηρίας
Απίστευτος ο εθισμός μας με το μακελειό που γίνεται στη Γάζα. Οι καθημερινές ειδήσεις για παιδιά που σκοτώνονται, για βομβαρδισμούς νοσοκομείων, για την απελπισία χιλιάδων ανθρώπων που η μόνη τους διέξοδος είναι η θάλασσα, τα νούμερα για δεκάδες νεκρούς και από την πλευρά του Ισραήλ, συντριπτικά πιο λίγοι βέβαια από τους Παλαιστίνιους, έχουν πια μπει στην καθημερινότητά μας και μας έχουν συνηθίσει στο αίμα και στο θάνατο.
Άφωνοι –και στο ίδιο έργο θεατές καθημερινά, άρα και ελαφρώς αδιάφοροι- παρακολουθούμε το μακελειό.
Την «πάπια» και ο Ομπάμα και ο Πούτιν και η Μέρκελ και όλοι οι μεγάλοι του κόσμου, που παίζουν τα δικά τους παιχνίδια με Ισραήλ, Άραβες και πετρέλαια.
Στο φτωχό μου, όμως, το μυαλό κυριαρχεί από χθες μία σκέψη. Η Ελλάδα έχει πολύ καλές και ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τώρα τελευταία εξαιρετικές σχέσεις με τους Εβραίους.
Μήπως λοιπόν είναι μία τρομακτική ευκαιρία για τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να αφήσει λιγάκι πίσω του τη μιζέρια του μετρήματος των 180 βουλευτών, για να μην πάει σε εκλογές το Μάρτη και να πάει καλύτερα τώρα εκεί, στη Γάζα και στο Τελ Αβίβ, να προσπαθήσει να χτίσει μία γέφυρα ειρήνης και σωτηρίας μεταξύ δύο λαών που θέλουν να αλληλοεξοντωθούν;
Ακόμη κι αν δεν πετύχει τίποτα λόγω του φανατισμού και των δύο πλευρών, θα 'χει παίξει το ρόλο ενός ειρηνοποιού, αναβαθμίζοντας έτσι τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας παγκοσμίως.
Και ας μην αποκλείουμε πάντως και ένα θετικό τέλος σε αυτή την ειρηνευτική αποστολή. Έχουν λίγο ανοιχτό μυαλό, εκεί, οι άνθρωποι στο Μαξίμου;
.jpg)
