Το πράσινο ροκ συγκρότημα

Είναι ακόμα ζωντανοί – μπαινοβγαίνοντας όμως στην Εντατική.

Σαν ροκ συγκρότημα – με τις διάφορες ομάδες, ομαδούλες, φατρίες, γκρουπάκια Παπανδρεϊκών και Βενιζελικών, με τις δικές τους συνιστώσες τέλος πάντων όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και πόση πίκρα, μελαγχολία, απογοήτευση κρύβει η όποια γιορτή θα γίνει τις επόμενες ημέρες για τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ.

Ήμουν και ‘γω εκεί, σαν νέος δημοσιογράφος, σε εκείνη την πρώτη εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ την 1η του Σεπτέμβρη του 1974, όταν ένας αποφασιστικός για ανατροπές Ανδρέας Παπανδρέου εμφανίστηκε στον ελληνικό λαό και μίλησε για μία μεγάλη Αλλαγή, για το λαό στην εξουσία, για μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες.

Και θυμάμαι πολλούς παλιούς αγωνιστές του ΕΑΜ και Μακρονησιώτες που ήταν μέσα στην αίθουσα και βασανισμένους Αριστερούς σε εξορίες και φυλακές να δακρύζουν από ελπίδα και χαρά.

Μέχρι που ήρθαν οι Άκηδες, οι Μένιοι, οι Κοσκωτάδες και οι γνωστοί μακρυχέρηδες του ΠΑΣΟΚ και το έκαναν καλοκαιρινό το Κίνημα.

Τώρα την 1η Σεπτέμβρη θα γίνει λέει η γιορτή για τα 40 χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Μνημόσυνο θα κάνουν; Τελετή «εις μνήμη τεθνεώτων» θα κάνουν; Ή μήπως στο όνομα του Ανδρέα είναι μια καλή ευκαιρία να μαζέψουν τα κουρέλια ενός τσακισμένου κόμματος, πρώην Κινήματος, πρώην σταυροφόρου της αλλαγής και πρώην ελπίδας των κατατρεγμένων Ελλήνων;

Α και να μην το ξεχάσω σύντροφοι βάλτε στη θέση της Κάρμινα Μπουράνα καλύτερα το τραγουδάκι της Άλκηστη της Πρωτοψάλτη της φίλης μου που λέει «είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή… σαν ροκ συγκρότημα».