«Άσε κάτω ρε την καρέκλα»

Ο Νικήτας Κακλαμάνης επέστρεψε στο μαντρί της ΝΔ, ο ανεξάρτητος Νικολόπουλος της Πάτρας μπήκε στο μαντρί των ΑΝΕΛ. Ο Τατσόπουλος κοιτάζει προς το «Ποτάμι» και πολλοί ακόμη από τους πατέρες του Έθνους μπροστά στον τρόμο που προκαλούν οι εκλογές του Μαρτίου (κρατήστε αυτή την ημερομηνία) κοιτάζουν από τώρα πώς θα βολευτούν πολιτικά. Πώς θα διασφαλίσουν καλύτερα την πολιτική τους συνέχεια, άλλοι κάνοντας τους «επαναστάτες» (για τα δίκαια του λαού ρε γαμώτο) και άλλοι αλλάζοντας στρατόπεδα, μπαίνοντας σε πιο σίγουρα και ασφαλή «μαντριά», γιατί είναι φανερό ότι στις εκλογές που έρχονται θα χυθεί πολύ αίμα και κάποιοι από όλους αυτούς θα χάσουν τις καρέκλες τους στη Βουλή.

Βέβαια, εγώ θα προτιμούσα να τους ακούσω να λένε θαρραλέα αυτό που κρύβουν οι απελπισμένες πολιτικές τους κινήσεις: «Άσε κάτω ρε την καρέκλα, είναι δική μου».

Αναρωτιέμαι όμως πόσο χωράνε τέτοιες μικροπολιτικές και επιλογές προσωπικού συμφέροντος σε μία εποχή που παίζεται η τύχη αυτής της χώρας και η πολιτική ζωή του τόπου χρειάζεται τους υψηλόφρονες και τους ανθρώπους που αγαπάνε πρώτα την πατρίδα και μετά την πολιτική τους καριέρα.

Κάποιοι συμπεριφέρονται σαν να έχουν να κάνουν με τίποτα μπαμπουίνους ή μακάκους της ζούγκλας και δεν αντιλαμβάνονται ότι τους έχουμε πάρει όλους χαμπάρι. Βλέπουμε τη μικροπολιτική συμπεριφορά τους, αυτό το μικροπολιτικό πέρα-δώθε τους, αυτή την οπορτουνιστική συμπεριφορά τους και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν μπορούν κοροϊδέψουν κανέναν.

Ούτε ξαφνικά «επαναστάτες» έγιναν. Ούτε ξαφνικά είδαν το «φως το αληθινό». Αλλά ούτε τους αφορά και η τύχη αυτής της χώρας.

Το μόνο που τους αφορά είναι η καρέκλα της εξουσίας που είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς θα τις χάσουν στις εκλογές που έρχονται.