Η Ζωή δίνει ζωή στη Βουλή
Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου για πολλά πράγματα και συμπεριφορές της («διάλογο» με τον αξιωματικό της ΕΛΑΣ, «ανάκριση» Ταγματάρχη και άλλα) αλλά κανείς δεν μπορεί να της αρνηθεί την προσπάθεια που κάνει να δώσει ζωή στην ελληνική Βουλή, να την αναβαθμίσει, να την κάνει και πάλι σεβαστή στα μάτια του ελληνικού λαού.
Σήμερα το πρωί διέκοψε τη λειτουργία της Ολομέλειας της Βουλής που επρόκειτο να συζητήσει ένα μεσαίου μεγέθους και σημασίας νομοσχέδιο γιατί ήταν παρόντες πέντε έξι μετρημένοι στα δάχτυλα βουλευτές.
Και καλά έκανε. Είναι αστείο και προκλητικό να μιλάμε για συνεδρίαση Ολομέλειας της Βουλής όταν στις συνεδριάσεις της παρίστανται τρεις-τέσσερις βουλευτές.
Είναι πρόκληση στη Δημοκρατία τα σοβαρά νομοσχέδια που αφορούν τη ζωή μας και το μέλλον μας, να ψηφίζονται από πέντε – έξι βουλευτές, οι οποίοι τις περισσότερες φορές ούτε καν απαντάται το τυπικό ερωτήματα του προεδρεύοντος της Βουλής: «Ψηφίζετε το νομοσχέδιο;». «Ψηφίστηκε», δίνει ο ίδιος την απάντηση ο προεδρεύων για τα πράγματα προχωράνε και έχουμε νόμο του κράτους μέσα σε μία τέτοια παρακμιακή ατμόσφαιρα στη Βουλή.
Τότε γιατί πληρώνουμε με 6.500 ευρώ το μήνα τους 300 της Βουλής; Για να νομοθετούν, να ψηφίζουν ή να καταψηφίζουν νόμους; Να φέρνουν τη φωνή του πολίτη και τα αιτήματά του στη Βουλή; Ή για να περνούν την ώρα τους στα γραφεία τους, στα χωριά τους και στις πόλεις τους εμφανιζόμενοι στη Βουλή δύο - τρεις φορές το μήνα;
Και πώς να νομοθετήσει ένας βουλευτής όταν δεν πατάει το πόδι του στη Βουλή στις περισσότερες συνεδριάσεις; Και δεν είναι άλλοθι ότι οι βουλευτές μετέχουν και στις επιτροπές επεξεργασίας των νόμων σε άλλες αίθουσες της Βουλής. Οι επιτροπές αυτές δεν συνεδριάζουν κάθε μέρα και όταν συνεδριάζουν δεν παρίσταται σε αυτές παραπάνω από 20 - 25 βουλευτές από όλα τα κόμματα. Οι άλλοι 270-280 τι κάνουν;
Μπορεί λοιπόν κανείς να διαφωνεί με πολιτικές συμπεριφορές της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά και επί της προεδρίας της γεννιέται η ελπίδα ότι επιτέλους η ελληνική Βουλή θα λειτουργήσει όπως τα άλλα κοινοβούλια της Ευρώπης, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο και αλλού που τα βλέπουμε στη ν τηλεόραση να είναι γεμάτα από τους βουλευτές των κομμάτων.
Είναι προκλητικό για το λαό που υποφέρει να βλέπει ότι οι εκπρόσωποί του περνούν από τη Βουλή όποτε τους καπνίσει, όποτε δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και όποτε τους καλέσει το κόμμα σε μία κρίσιμη ψηφοφορία.