Από το «κουκούλωμα» Ρέππα στην αλαζονεία Ραγκούση

Ο ένας, ο Ρέππας, πιεζόμενος από τις σαφείς οδηγίες-εντολές της τρόικας να απελευθερωθεί και το επάγγελμα του ταξιτζή, ονόμασε το κρέας «ψάρι» και έκανε ένα νόμο που ικανοποιούσε όλους (έτσι νόμιζε ο πονηρός κ. Ρέππας), και την τρόικα και τους ταξιτζήδες και την κυβέρνηση.

Αλλά αυτός ο νόμος κάθε άλλο παρά έλυνε προβλήματα. Απλά τα κουκούλωνε όλα.

Βόλευε όμως τους ταξιτζήδες, βόλευε και την κυβέρνηση που έβλεπε να περνάει ένας δυσάρεστος νόμος για μία τάξη σκληρά εργαζόμενων χωρίς κοινωνική αναταραχή.

Πριν ψηφιστεί όμως ο νόμος, άλλαξε ο υπουργός και στη θέση του κ. Ρέππα τοποθετήθηκε ο κ. Ραγκούσης, ο οποίος την έχει δει «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω».

Είναι κάτι σαν τον Νταβέλη ή τον Βεληγκέκα της κυβέρνησης. Συνήθως αδιάλλακτος και σκληρός. Και αλαζονικός.

Έτσι, όταν τον επισκέφθηκαν οι συνδικαλιστές ταξιτζήδες και του είπαν ότι υπάρχει νόμος για το επάγγελμά τους που τον έχουν αποδεχτεί (ο νόμος του κ. Ρέππα), ο «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» κ. Ραγκούσης, τους είπε το αμίμητο: «Εγώ τον νόμο του Ρέππα τον πετάω στο καλάθι των αχρήστων».

Και τώρα έχουμε το εξής τραγελαφικό και επικίνδυνο: Ο ένας υπουργός να νομοθετεί και ο άλλος υπουργός που τον διαδέχεται στο ίδιο υπουργείο να ξηλώνει τον νόμο που έχει κάνει ο προηγούμενος.

Αυτή πια δεν είναι παιδική χαρά, εδώ μιλάμε για μια κυβέρνηση που ένας υπουργός σκάβει το λάκκο του άλλου και όλοι μαζί σκάβουν το λάκκο το δικό μας.