Θα πεινάσεις κουφάλα νεκροθάφτη…

'Εχω κάνει τόσα λάθη στη ζωή μου – για τα οποία όμως δεν μετανιώνω - που «δεν έχω δικαίωμα δια να ομιλώ» όπως έλεγαν παλιά κάποιοι αυστηροί δικαστές.

Όμως θα το τολμήσω να σας δώσω σήμερα μία φιλική συμβουλή και πετάξτε την στο καλάθι αν δεν σας κάνει.

Και η συμβουλή μου είναι: Ανάψτε τις μέρες αυτές μέσα σας ένα φως, ένα τόσο δα μικρό φως ελπίδας, αγάπης στη ζωή, αισιοδοξίας για κάτι καλύτερο που έρχεται.

Τώρα θα μου πείτε τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά σήμερα που πάλι μας πλάκωσαν από το πρωί τα μαύρα μαντάτα ότι υπάρχει νέα μαύρη τρύπα στα έσοδα που θα φέρει νέα μέτρα και νέες απολύσεις.

Να σας πω λοιπόν γιατί σας προτρέπω να ανάψετε όλοι κι εγώ φυσικά μαζί σας, ένα μικρό φως ελπίδας μέσα μας.

Γιατί αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα πιο σκοτεινά στη ζωή μας.

Κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά.

Χθες βράδυ έβλεπα στην τηλεόραση το χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, λουσμένο μέσα στα φώτα και τα χρώματα κι ένιωσα να σφίγγεται η ψυχή μου. Γιατί την ίδια ώρα ο παραλιακός δρόμος εκεί στο Φάληρο ήταν θεοσκότεινος (για οικονομία δεν ανάβουν τα φωτά στη Λεωφόρο Ποσειδώνος). Κι αμέσως μετά το χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, πλάνο στην τηλεόραση με το σκοτεινό κέντρο της Αθήνας, φωταγωγημένο μόνο από τις μολότοφ των κουκουλοφόρων.

Στη ζωή έχω μάθει ότι υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι: Της δράσης ή της εγκατάλειψης.

Ελάτε να δράσουμε λοιπόν και να μην αφήσουμε το σκοτάδι να πνίξει τη ζωή μας.

Ανάψτε ένα μικρό φως μέσα σας. Πιστέψτε ότι δεν είναι αυτή η Ελλάδα που ζούμε σήμερα – γιατί δεν είναι.

Πιστέψτε ότι υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο – γιατί υπάρχει.

Και κυρίως θυμηθείτε αυτό που λέγαμε στα νιάτα μας όταν μας έκλειναν πάντα τις πόρτες και ήθελαν να μας καταδικάσουν στον αφανισμό: «Θα σε κάνουμε να πεινάσεις κουφάλα νεκροθάφτη γιατί εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ».