Κι όμως, υπάρχει ελπίδα…

Το πιστεύω γιατί βλέπω ήδη ότι ο πολίτης σε αυτή τη χώρα ξεπερνάει πλέον και κόμματα και κυβερνήσεις, ακόμα και το ίδιο το κράτος, αναπτύσσεται μία υπέροχη αλληλεγγύη μεταξύ όλων των κοινωνικών στρωμάτων και κυρίως αποκτήσαμε επιτέλους τη σοφία να διαλέγουμε τους σωστούς ανθρώπους για την επόμενη Βουλή. Από τους σημερινούς Πάγκαλους, Πετσάλνικους και Καστανίδηδες δεν θα μείνει ρουθούνι στις εκλογές που έρχονται και θα με θυμηθείτε.

Θα σας δώσω μόνο τρία παραδείγματα από τα πολλά γι αυτό που εγώ ονομάζω κοινωνική αλληλεγγύη και για μένα είναι η βάση του ξεκινήματος για μία νέα Ελλάδα των πολιτών.

Παράδειγμα 1ο: Σε καθημερινή βάση πλέον έξω από τις εκκλησίες σχηματίζονται ουρές χιλιάδων ανέργων, πεινασμένων ανθρώπων που ζουν από το συσσίτιο της Εκκλησίας. Αν έπρεπε μόνο η Εκκλησία να αντιμετωπίσει την πείνα αυτών των ανθρώπων δεν θα άντεχε. Ξέρετε από πού βρίσκει το 60-70% των τροφίμων για τους πεινασμένους; Από αυτούς που έχουν λίγα ή πολλά. Από αυτούς τους καλούς ανθρώπους που πάνε και ψωνίζουν 10 κιλά φασόλια, 20 πακέτα μακαρόνια, 10 φρατζόλες ψωμί και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία να τα μοιράσει στους πεινασμένους. Αυτό είναι το πιο υπέροχο γεγονός μιας αυθόρμητης κοινωνικής αλληλεγγύης.

Παράδειγμα 2ο: Έξω από πολλά σχολεία που ακόμα δεν έχουν πάει βιβλία για τα παιδιά, μαζεύονται την ώρα που τελειώνουν τα μαθήματα γονείς μαθητών και μοιράζουν βιβλία των παιδιών τους που δεν τα χρειάζονται πια, γιατί έχουν προχωρήσει σε άλλη τάξη στο σχολείο, σε μικρότερους μαθητές. Κι αυτό είναι μία ακόμα αυθόρμητη μαζική κίνηση κοινωνικής αλληλεγγύης.

Παράδειγμα 3ο : Άρχισαν ήδη να λειτουργούν λαϊκές αγορές με κουπόνια, (όπως έγινε στην Αργεντινή πριν από 10 χρόνια). Δηλαδή ομάδες πολιτών ανταλλάσσουν προϊόντα μεταξύ τους, όχι με ευρώ αλλά με κουπόνια συγκεκριμένης αξίας το καθένα.

Δηλαδή μπορεί να πάρεις π.χ. τρία κιλά πατάτες και να δώσεις ένα κουπόνι που αντιστοιχεί σε μία μάλλινη μπλούζα του παιδιού σου που δεν τη φοράει, επειδή δεν του κάνει πια.

Για μένα όλα αυτά είναι οι κορυφαίες πράξεις μιας κοινωνίας που αφυπνίζεται κι ενώνει τα χέρια των πολιτών της γυρνώντας την πλάτη στους κρατικούς ελέφαντες.

Και μια τέτοια κοινωνία πολιτών δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ.