Α. Παπανδρέου- Μ. Θάτσερ: Σχέσεις οργής αλλά και σεβασμού…

Ανήκαν σε διαφορετικούς κόσμους, τόσο από άποψη πολιτική και ιδεολογική, όσο και στιλ διακυβέρνησης. Ο Αντρέας στον αυταρχισμό της Θάτσερ ως πρωθυπουργού αντιπαρέβαλε ένα δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης, που από πολλούς κατηγορήθηκε ότι εμπεριείχε και στοιχεία λαϊκισμού.

Επόμενο ήταν να συγκρουστούν αρκετές φορές.

Τόσο σε ζητήματα ΝΑΤΟ, όσο και ΕΟΚ.

Οπαδός του άκρατου μονεταρισμού η Θάτσερ, δεν μπορούσε να ανεχτεί, για παράδειγμα, τις απαιτήσεις του Αντρέα στα πλαίσια της (τότε) ΕΟΚ είτε για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), είτε για τις ενισχύσεις στον αγροτικό τομέα.

Έτσι στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε «απέναντι»…

Μάλιστα ο γνωστός και για το χιούμορ του Αντρέας, σε κάποιο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απ’ τα πρώτα που πήρε μέρος, είχε μέσα στο ασανσέρ ένα πολύ χιουμοριστικό διάλογο με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Γ. Χαραλαμπόπουλο, όταν συναντήθηκαν εκεί με την σιδηρά κυρία της Μεγ. Βρετανίας…

Αλλά και σε επίπεδο ΝΑΤΟ συγκρούστηκαν.

Η Θάτσερ οργίζονταν κάθε φορά που ο Αντρέας ή έβαζε αστερίσκους σε αποφάσεις της συμμαχίας ή έπαιρνε θέσεις όχι απλώς «αιρετικές» αλλά… τρελές για τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, όπως για παράδειγμα για το νοτιοκορεατικό τζάμπο που είχαν καταρρίψει οι σοβιετικοί ή όταν πρώτος αυτός έσπασε το εμπάργκο που είχαν επιβάλει στον Γιαρουζέλσκι οι δυτικοί!

Πρέπει πάντως να επισημάνουμε, ότι οι δύο ηγέτες παρά την πολιτική αντιπάθεια που έτρεφε ο ένας για τον άλλο, παρά τις συχνές συγκρούσεις τους, είχαν και μια σχέση σεβασμού.

Αναγνώριζαν ο ένας την ισχυρή προσωπικότητα του άλλου, αναγνώριζαν το γεγονός ότι αυτοί θα έγραφαν ιστορία ο καθένας στη χώρα του.

Όταν ο Αντρέας ασθένησε, το 1988 και πήγε στο Χέρφιλντ δέχτηκε μια επίσκεψη που τον εξέπληξε ευχάριστα.

Τον επισκέφθηκε για να του ευχηθεί η Μάργκαρετ Θάτσερ. Και είχαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, ανθρώπινη.

Ήταν η τελευταία φορά που συναντήθηκαν…