Αποσταθεροποιείται το σύστημα…
Βεβαίως πάρα πολλοί έχουν μιλήσει για το τέλος της μεταπολίτευσης. Και το έχουν τοποθετήσει χρονικά με το τέλος των εκλογικών αναμετρήσεων του ταραχώδους 2012.
Του Μάρκου Μουζάκη
Τότε που ο γνωστός δικομματισμός της μεταπολιτευτικής περιόδου υπέστη συντριπτικό πλήγμα.
Ο μεν ένας πυλώνας του, το ΠΑΣΟΚ, συνετρίβη και περιορίστηκε στο 12%, ο δε έτερος, η Ν.Δ. έπεσε σε ποσοστά ακόμα χαμηλότερα απ’ τα έως τότε ιστορικά χαμηλά των εκλογών του 2009.
Απ’ την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ απογειώθηκε απ’ το 4-5% κοντά στο 30%, η ΔΗΜΑΡ μπήκε στη Βουλή και αποτελεί τον άλλο πόλο της σοσιαλδημοκρατίας μετά την σταδιακή εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, αφού το άλλοτε κραταιό Κίνημα δημοσκοπικά δείχνει τάσεις… πλήρους συρρίκνωσης, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σταθεροποιούνται σε ένα ευδιάκριτο πόλο «λαϊκής – πατριωτικής Δεξιάς», ενώ η άνοδος της Χρυσής Αυγής ανέδειξε (δυστυχώς) ένα «αντισυστημικό» πόλο στα άκρα του πολιτικού συστήματος. Και μάλιστα και μέχρι τώρα τουλάχιστον αυτή ακριβώς η –πλαστή- αντισυστημική εικόνα διατηρεί αυτό το μόρφωμα στην ανοδική του δυναμική, παρά τα πλήγματα που έχει δεχτεί μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Προφανώς όταν στη Χρυσή Αυγή επιτίθεται όλο το δυναμικό του καταδικασμένου συστήματος, πολιτικό και μιντιακό, αυτή η επίθεση στο τέλος δεν της κάνει κακό, στοιχειώδες…
Τέλεψε λοιπόν η μεταπολίτευση, μα το σύστημα δεν έχει παραδώσει τα όπλα.
Αυτό το σύστημα πολιτικής, επιχειρηματικής, μιντιακής διαπλοκής συνεχίζει να κυβερνά. Έστω βαρύτατα τραυματισμένο.
Έστω αμφισβητούμενο.
Εκμεταλλεύτηκε τα εκβιαστικά διλήμματα του Ιουνίου του 2012 και ελέω και εκλογικού συστήματος πέτυχε μια αναβολή, αναστολή της οριστικής θανατικής του καταδίκης.
Και τώρα δίνει την ύστατη μάχη επιβίωσης.
Με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, αλλά τη δίνει.
Μα, αδέρφια, οι αρμοί του τρίζουν πριν καν έρθει η επόμενη, κρισιμότατη εκλογική αναμέτρηση.
Λίγο οι καθοδηγούμενες «καθάρσεις», προς εκτόνωση, κατευνασμό της ανεξέλεγκτης λαϊκής οργής, λίγο οι αποκαλύψεις που κάνουν τη σαπίλα του να ζέχνει με περισσή αποφορά, λίγο κάποιοι μη ελεγχόμενοι απ’ την διαπλοκή λειτουργοί της Δικαιοσύνης, λίγο η ανάγκη των επικυρίαρχων δανειστών να δείξουν ότι θέλουν να καταστείλουν την εκτός ορίων διαφθορά, λίγο οι εντός του συστήματος κόντρες, αντιπαραθέσεις, οφειλόμενες και στη λογική του «ο σώζων…», το σύστημα δείχνει να αποσταθεροποιείται με τρόπο μη ελεγχόμενο (πάντοτε).
Το newsbomb σας έχει έγκαιρα ενημερώσει, πως έρχονται και άλλες σοβαρότατες σκηνές απ’ το έργο «ξήλωμα του πουλόβερ», που αφορούν και σε επιχειρηματίες και σε βαρόνους των μίντια και σε πολιτικούς.
Και ξέρετε, η ανελέητη Ιστορία έχει διδάξει, ότι σε τέτοιες, οριακές περιόδους που οι ιστορικές ανατροπές έχουν κιόλας ξεκινήσει, αυτές οι ανατροπές από ένα σημείο και μετά δεν ελέγχονται, δεν είναι τουλάχιστον εύκολο να ελεγχθούν!
Ή όπως έλεγε ο Πρόεδρος Μάο, «αρκεί μια σπίθα για να βάλει φωτιά στον κάμπο».
Πόσο μάλλον, όταν οι σπίθες είναι πολλές, κοντεύουν να γίνουν λαμπάδα, φωτιά…
Διαβάστε επίσης:
Το ελληνικό ζήτημα στην ατζέντα της προεδρίας
Επίδειξη πυγμής από τον Αλ. Τσίπρα
Οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού στο Στρασβούργο
Σαμαράς: Μακάρι ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργούσε όπως εμείς στην αντιπολίτευση
