Ο πατριώτης ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος

Του Μάρκου Μουζάκη

Ο πατριώτης ναύαρχος, ο γενναίος αξιωματικός, που αντιστάθηκε στη χούντα και το πλήρωσε, ο μάχιμος στρατιώτης της πατρίδας, ο οποίος διαδραμάτισε κεντρικό, καθοριστικό ρόλο στη μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση του 1987, απ’ τη θέση του Αρχηγού ΓΕΝ, ο ακέραιος άνθρωπος, ο φίλος…

Είχε αρχές, εκτός απ’ τη γενναιότητά του και τις αδιαμφισβήτητες στρατιωτικές αρετές του.

Κι αυτές τις αρχές τις υπηρέτησε με συνέπεια, διαχρονικά. Δίχως εκπτώσεις, με άγνωστη γι’ αυτόν τη λέξη «συμβιβασμός».

Όταν, τον Αύγουστο του 1995, αρχηγός της ΕΥΠ τότε, ενημέρωσε τον Αντρέα Παπανδρέου με άκρως απόρρητα έγγραφα για την ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίων στο Αιγαίο, συμφώνησε μαζί του ότι «δυστυχώς θα πάμε σε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, αποκλείεται οι Τούρκοι να το αφήσουν έτσι»…

Αντελήφθησαν και οι δύο, ότι επειδή αποκλείεται τις πληροφορίες που είχε η ελληνική ΕΥΠ, προερχόμενες από αξιόπιστες πηγές κι έγγραφα να μην τις γνώριζαν οι Τούρκοι, θα μεθόδευαν επεισόδιο ώστε να δημιουργηθούν στο Αιγαίο «γκρίζες ζώνες» ακριβώς στην επίμαχη περιοχή!

Τις εκτιμήσεις του αυτές ο Αντρέας τις είπε και δημόσια, στη συνέντευξή του στα εγκαίνια της ΔΕΘ λίγες μέρες μετά.

Και επιβεβαιώθηκαν, με την κρίση των Ιμίων, ελάχιστους μήνες αργότερα…

Κι όταν ο πατριώτης ναύαρχος ως αρχηγός της ΕΥΠ ζήτησε εκείνη τη μοιραία νύχτα της 30ης προς 31η Ιανουαρίου του 1996 να ενημερώσει τον τότε πρωθυπουργό

Κ. Σημίτη, στη δραματική σύσκεψη που γίνονταν στο γραφείο του στη Βουλή (αντί για την αίθουσα επιχειρήσεων του ΥΠΕΘΑ…) με απόρρητα, κρισιμότατα για τον χειρισμό της κρίσης ντοκουμέντα, συνάντησε την απαξιωτική στάση του!

Τον είχε και περίμενε με κρίσιμους φακέλους έξω απ’ την αίθουσα της σύσκεψης.

Όταν ο Λεων. Βασιλικόπουλος διαμαρτυρήθηκε, η γραμματέας του πρωθυπουργού (καθ’ υπόδειξή του) τον παρέπεμψε στον… Τ. Μαντέλη!

Μα ποτέ ο πατριώτης ναύαρχος, ο πατριώτης στρατιώτης, δε μίλησε γι’ αυτό.

Παρόλη την πίκρα του, που γίνηκε μεγαλύτερη αφού λίγες μέρες μόλις αργότερα ο Σημίτης τον απομάκρυνε απ’ τη θέση του επικεφαλής της ΕΥΠ (προφανώς δεν χωρούσαν πατριώτες σε τέτοιες ευαίσθητες θέσεις…) αρνήθηκε να μιλήσει δημόσια, διότι όπως έλεγε και στο γιό του τον Κρίτωνα, αλλά και σε φίλους του (μεταξύ αυτών και σε μένα) «δεν θέλω βλάψω την πατρίδα, διότι αν μιλήσω…».

Και το τήρησε αυτό.

Ως το τέλος.

Έτσι έφυγε.

Γενναίος, πατριώτης, τίμιος, όρθιος…

Καλό ταξίδι, φίλε.

Και γαλήνια νερά…