Το καθόλου βιώσιμο ελληνικό χρέος
Ένα από τα κύρια ζητήματα που έθεσε η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στις συζητήσεις που είχε τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι, ήταν ότι το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής έχει αποτύχει τελεσίδικα και επίσης ότι όποια και αν είναι η κατάληξη της αναδιάρθρωσης ομολόγων, το PSI, το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να καταστεί με τους όρους που έχουν προδιαγραφεί, βιώσιμο.
Η Λαγκάρντ και ο Γερμανογαλλικός άξονας γνωρίζουν ότι στο τέλος Ιανουαρίου οι οίκοι αξιολόγησης θα πιστοποιήσουν τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και μαζί με μια σειρά υποβαθμίσεων σε οικονομίες και τράπεζες της ευρωζώνης, θα δημιουργηθούν πολύ δύσκολες συνθήκες για την Ευρώπη. Από την άλλη, Μέρκελ και Σαρκοζί, γνωρίζουν ότι για να ανακεφαλαιοποιηθούν με επάρκεια κρατικές οικονομίες και τράπεζες στην ευρωζώνη θα χρειασθούν 5-6 τρις ευρώ. Κεφάλαιο που απλά δεν υπάρχει.
Προκειμένου λοιπόν να μην υπάρξουν απολύτως αρνητικές εξελίξεις, οι Μέρκελ και Σαρκοζί και στις μεταξύ τους συζητήσεις έχουν διαχωρίσει την περίπτωση της Ελλάδος από της Ιταλίας. Για να συνεχίσει να υπάρχει η ευρωζώνη όπως την γνωρίζουμε, η Ιταλία δεν θα πρέπει να έχει τη συνέχεια της Ελλάδος, όταν μπήκε στα μνημόνια από τον Μάιο του 2010 και μετά.
Για την Ελλάδα από την άλλη έχει κατανοηθεί ότι θα πρέπει να βρεθεί μια λύση, ούτως ώστε να μην αποτελεί «πυριτιδαποθήκη» για όλη την ευρωζώνη. Η λύση αυτή, όπως τουλάχιστον μέχρι της παρούσας συγκυρίας καταγράφεται, είναι μετά το τέλος του PSI, η εντός του ευρώ χρεοκοπία.
Ουσιαστικά δηλαδή η Ελλάδα θα κηρύξει προσωρινή στάση πληρωμών προς τους πιστωτές. Στη συνέχεια θα υπογραφεί μια νέα δανειακή σύμβαση σε συνθήκες κραχ για την Ελλάδα, χωρίς περιθώρια δηλαδή οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης και θα συμφωνηθεί ένα ποσό, που θα καλύπτει και το κενό από τη μη συμμετοχή του 100% των ιδιωτών στο PSI, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.
Τη διοίκηση της Ελλάδος μετά απ’ αυτήν αναλαμβάνουν με αποφασιστικές αρμοδιότητες η Γερμανία και η Γαλλία, το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας και των ορυκτών περνούν στη διαχείριση των πιστωτών μέσω του Ταμείου αξιοποίησης Περιουσίας, που το ελέγχουν αυτοί και όλα καλά, αφού η Ελλάδα σε κατάσταση πλέον χρεοκοπίας, θα συνεχίζει να πληρώνει τα ομόλογα που λήγουν. Στο εσωτερικό θα συνεχίσει η διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης εντός του ευρώ.
Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα, άσχετα με τα συμφέροντα των Ελλήνων και το επίπεδο διαβίωσης τους, δεν αποτελεί κίνδυνο για την ευρωζώνη και ταυτόχρονα βρίσκεται εντός και της συνθήκης του νέου ευρώ, που προωθεί η Γερμανία..
Στην πραγματικότητα όμως η Ελλάδα το 2013 θα βρεθεί με 160 δισ. ΑΕΠ και δανεισμό που θα πλησιάζει τα 500 δισ. ευρώ, δηλαδή χρέος 320% του ΑΕΠ της. Να θυμίσουμε ότι το ΑΕΠ της Ελλάδος το 2009 ήταν 230 δισ., το 2010 με ύφεση στο 6,5% κατέληξε 210 δισ. ευρώ, το 2011 με ύφεση στο 7% 195 δισ. ευρώ, το 2012 με τις υπάρχουσες εκτιμήσεις η ύφεση θα κινηθεί στο 6-7%, άρα περίπου 180 δισ. ευρώ και το 2013 η ύφεση θα οδηγήσει το ΑΕΠ στα 160 δισ. ευρώ.
Με τον τρόπο αυτό συζητάμε ότι το 2013 στην ευρωζώνη όπου οι προδιαγραφές της θα είναι στη δημοσιονομική ενοποίηση χρέος κάτω του 60% του ΑΕΠ και έλλειμμα στο 0% θα υπάρχει μία χώρα, η Ελλάδα, που το χρέος της θα βρίσκεται στο 320% (!) του ΑΕΠ και το έλλειμμα σαφώς πάνω από τη ζώνη του 5%.
Πόσο ρεαλιστική είναι η θέση της Ελλάδος εντός της ζώνης του ευρώ;