Τα Μνημόνια διέλυσαν τον δικομματισμό

Τα δεδομένα του τι αφήνει πίσω του την μεταβατική περίοδο που αρχίζει και θα κρατήσει τουλάχιστον μία διετία, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε παρακάτω.

Πραγματική συγκυβέρνηση υπό Παπαδήμο

Η «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», που εξελίχθηκε μετά την ψηφοφορία τη νύχτα της Κυριακής, με 22 διαγραφές από το ΠΑΣΟΚ, 21 από τη ΝΔ και 2 από το ΛΑΟΣ, οδηγεί τις εξελίξεις σε μια πραγματική συγκυβέρνηση.

Για τον απλούστατο λόγο ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε τη δεδηλωμένη, μένοντας με 130 πλέον βουλευτές. Άρα, η κυβέρνηση Παπαδήμου θα μένει στη διακυβέρνηση για όσο χρόνο θα θελήσει η ΝΔ.

Οι εκλογές πλέον δεν είναι στη διάθεση του πλειοψηφούντος ΠΑΣΟΚ και μια πραγματική συγκυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει.

Οι συσχετισμοί εντός των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων-πρωταγωνιστών, είναι πολύ διαφορετικοί στο εσωτερικό τους, απ’ ότι ήταν μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή.

Στους διαγραφέντες από το ΠΑΣΟΚ, περιλαμβάνονται ιστορικά στελέχη του Κινήματος, όπως η Βάσω Παπανδρέου, η Λούκα Κατσέλη και ο Χάρης Καστανίδης. Ο κύριος όγκος των διαγραφέντων ανήκει στους «κοινωνιστές», είναι πρόσωπα που κυρίαρχα στήριξαν τον Γ. Παπανδρέου και ολόκληρη την τελευταία διετία, αντιμετώπισαν με κριτική αντίληψη τα Μνημόνια, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν διαφοροποιήσει τη στάση τους στις κρίσιμες ψηφοφορίες.

Από την άλλη πλευρά ο Α. Σαμαράς στη ΝΔ έχασε τους κυριότερους εκφραστές της δεξιάς , επίσης «κοινωνικής» αλλά και εθνικής τάσης του κόμματος, που ήταν επίσης -όπως και για τον Παπανδρέου, αντίστοιχα- οι πολιτικοί που τον είχαν από την αρχή στηρίξει απέναντι στη Ντόρα Μπακογιάννη.

Τώρα πλέον χωρίς τους «πραιτοριανούς» του, ταυτίζεται με την ομάδα των ακραίων ευρωπαϊστών, «φεντεραλιστών» και απολύτως νεοφιλελεύθερων.

Τα πρόσωπα που διεγράφησαν, όπως οι Μ. Κεφαλογιάννης, Κ. Μαρκόπουλος, Γκιουλέκας, Ζώης, Βόζενμπεργκ, φυσικά ο Π. Καμμένος, είναι οι κύριοι εκφραστές της σύνδεσης της κεντροδεξιάς με τη παραδοσιακή δεξιά της.

Θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στο όλο σκηνικό που δημιουργείται στη ΝΔ και την αποχώρηση κύριων συνδικαλιστών, όπως ο Γ. Μανώλης, που θα την αποκόψουν από τη λαϊκή της μάζα και συγκρότηση, η οποία θα δοκιμάζεται από την επαχθή εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνει το Μνημόνιο 2, αλλά και την εθνική- πατριωτική προδιαγραφή και αναφορά της, αφού η κυρίαρχη πλέον ομάδα της αποτελούμενη από πολιτικούς όπως οι Μητσοτάκης, Χατζηδάκης, Στυλιανίδης, Μ. Βαρβιτσιώτης, Χαρακόπουλος, Λυκουρέτζος, Α. Σπηλιωτόπουλος, προκρίνουν την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της χώρας, ακόμη και με γερμανο-γαλλική διοίκηση, ως στρατηγική παρά το αυτοδιοίκητο.

Η κυρίαρχη πλέον αυτή ομάδα της ΝΔ, συνδέεται άμεσα ιδεολογικοπολιτικά με την επίσης κυρίαρχη πλέον ομάδα των «εκσυγχρονιστών» στο ΠΑΣΟΚ, υπό τους Βενιζέλο, Λοβέρδο, αλλά και Διαμαντοπούλου, Μόσιαλο κλπ.

Η συγκυβέρνηση «εκσυγχρονιστών» - νεοφιλελευθέρων, αποτελούν μια ενότητα κυβερνητισμού, που θα δοκιμάσει να «κρατήσει» την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ, πρώτα υπό την πρωθυπουργία Παπαδήμου και ενδεχομένως στη συνέχεια με πρωθυπουργία Σαμαρά, στη διαδρομή του Μνημονίου 2 και αντιμετωπίζοντας με τρομοκρατία και κατεστημένη προπαγάνδα, τις αντιδράσεις, που θα γίνονται όλο και πιο δυναμικές και απελπισμένες, της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, που θα χάνουν τα εισοδήματα, τις περιουσίες και τον αυτοσεβασμό τους.

Ενισχυμένο το αντιμνημονιακό μέτωπο

Μέσα σε λίγα 24ωρα ο συσχετισμός Μνημονιακών - Αντιμνημονιακών δυνάμεων, ως προς την πολιτική τους εκπροσώπηση άλλαξε άρδην σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες της διακυβέρνησης Παπαδήμου.

Οι έμπειροι και προβεβλημένοι πολιτικοί που διεγράφησαν από τα δύο μεγάλα κόμματα, θα επιχειρήσουν να συγκροτήσουν νέους πολιτικούς σχηματισμούς, διεκδικώντας μια θέση στο επόμενο, πρωτοφανώς πολυκομματικό και πολύμορφο Κοινοβούλιο.

Επίσης η αλλαγή προσανατολισμού από το ΛΑΟΣ και τον Γ. Καρατζαφέρη, έστω με κόστος την απώλεια των προβεβλημένων στελεχών του, Βορίδη και Γεωργιάδη, δίνει διέξοδο επιλογής στις αντιμνημονιακές δυνάμεις της Δεξιάς.

Ανατρέπεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό η μονοκρατορία των κομμάτων της Αριστεράς στην αντιμνημονιακή τοποθέτηση και δημιουργούνται μια σειρά επιλογών από τα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ’ ότι μέχρι σήμερα.

Αφού επί των ημερών Παπαδήμου, από την αναθεωρητική Αριστερά των σχηματισμών υπό Τσίπρα ή Κουβέλη, αντιμνημονιακή τοποθέτηση είχε η ακραία «Χρυσή Αυγή».

Η σχέση αυτή μεταξύ Αριστεράς – Δεξιάς ανατρέπεται και εξισορροπείται και μάλιστα στην περίπτωση που υπάρξει και κάποιο σχήμα ενδεχομένως υπό Κατσέλη στην κεντροαριστερά, το Αντιμνημονιακό μέτωπο προσφέρει επιλογές, σχήματα και προτάσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα.