Ελεγχόμενη Δημοκρατία

Ταυτόχρονα μια σειρά υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου για διάφορους και διαφορετικούς λόγους έχουν παραιτηθεί. Στις δημοσκοπήσεις τα δύο μεγάλα κόμματα και γενικότερα το «στρατόπεδο» του Μνημονίου δεν δείχνει καθόλου δημοφιλές. Γενικότερα το μοντέλο αιφνιδιαστικής εξαθλίωσης των Ελλήνων, χωρίς πόλεμο που ακολουθείται δεν βρίσκει όπως είναι λογικό σύμφωνους τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Ο Γιούνγκερ και μια σειρά αξιωματούχων των Βρυξελλών, άρχισαν μια σειρά δηλώσεων σχετικά με το τι οφείλουν να ψηφίσουν οι Έλληνες. Πίσω από αυτές κρύβεται η ανησυχία που εκπορεύεται από την Αθήνα, ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μαζί υπάρχει ο κίνδυνος να μην συγκεντρώνουν 151 βουλευτές, τη δεδηλωμένη δηλαδή.

Είναι μια άποψη, που σε πραγματικούς όρους δεν έχει πολλές πιθανότητες να συμβεί. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Ν.Δ. είναι αναμφισβήτητο ότι θα είναι πρώτο κόμμα σε ψήφους. Που σημαίνει ότι με τον εκλογικό νόμο, που βρίσκεται σε ισχύ, ενισχύεται με 50 έδρες επιπλέον αυτών που θα έχει από τα ποσοστά της στην κάλπη. Άρα το όλο σκηνικό που στήνεται, έχει άλλη αφετηρία.

Η Ελλάδα πλέον, μετά την υπερψήφιση του Μνημονίου 2, είναι μια αποικία υπό Γερμανική και Γαλλική διοίκηση. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, οργανωμένη χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, με μια τονισμένη υπεροψία, εξαιτίας των μισθών και του «αλάθητου» που της αναγνωρίζεται, έχει μια πρώτη δυνατότητα σε μια πρώην ανεξάρτητη χώρα του «κλειστού πυρήνα» να δοκιμάσει μια ελεγχόμενη Δημοκρατία.

Ουσιαστικά να συγκροτήσει συνθήκες νομιμοποίησης του πλαισίου προτεκτοράτου και ξένης διοίκησης από γραφειοκράτες και τραπεζίτες. Η Ελλάδα με τον τρόπο αυτό θα μετεξελιχθεί στο πρώτο κρατίδιο της νέας Ευρώπης, της Γερμανικής, όπου οι πολίτες θα έχουν να επιλέξουν εκπροσώπους και κόμματα που δεν θα αμφισβητούν ή θα διαπραγματεύονται το βασικό πλαίσιο λειτουργίας, μέσω των Μνημονίων, αλλά απλά θα διαχειρίζονται τις εντολές μέσω Βρυξελλών.

Για να συμβούν αυτά χρειάζονται χρόνο και μια εμπέδωση της πραγματικότητας της αποικίας, στην ευρεία μάζα των Ελλήνων. Άρα χρειάζεται χρόνος, πολιτικός και όχι απλά για την δημοσιονομική πειθαρχία.

Κρίσιμο ρόλο στις εξελίξεις αυτού του τύπου, θα παίξουν παράλληλα η Γερμανοποίηση της διοίκησης.

Οι «εκπαιδεύσεις» προσωπικού στα γερμανικά ινστιτούτα, οι εκπρόσωποι του Βερολίνου, των Βρυξελλών ή του Παρισιού, εφόσον μείνει σε ισχύ ο Γερμανογαλλικός άξονας, σε όλα τα υπουργεία, τους οργανισμούς και τις εφορίες.

Καθοριστικός παράγων για τη γερμανική φιλοσοφία είναι η αποδοχή του μοντέλου οικονομίας και διοίκησης της Γερμανίας από τους Έλληνες και μια νέα πραγματικότητα στην Πολιτική και τη Διοίκηση, πολύ πιο τακτοποιημένη και οργανωτικά άρτια, που θα βοηθήσει στην «ώσμωση» των δύο Λαών. Και αυτά άσχετα με την εξέλιξη του επιπέδου ευημερίας στην καθημερινότητα, που για την περίπτωση της Ελλάδας θα φθάσει το κατώτατο επίπεδο, ανάλογο με τη Βουλγαρία ή την Λετονία.

Οι εκλογές λοιπόν μπορεί και να καθυστερήσουν, με διάφορες δικαιολογίες, μέχρι οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία κατανοήσουν το πόσο καλή …είναι η νέα τους πραγματικότητα και να την στηρίξουν στην κάλπη.