Ένα μπράβο στον Γ. Μανιάτη!

Κατόρθωσε στις πλέον αρνητικές συνθήκες να φέρει σε λογαριασμό την γραφειοκρατία, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τη δυνατότητα της Ελλάδας να προχωρήσει στην έρευνα για την εξόρυξη του ορυκτού της πλούτου, ειδικά στη θάλασσα, να προδιαγράψει τις πρώτες περιοχές για να είναι δυνατή η πρόσκληση ενδιαφέροντος διεθνών εταιρειών σχετικά.

Οκτώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, έδειξαν άμεσο ενδιαφέρον για συμμετοχή στις έρευνες, εντός των ορίων εθνικής δικαιοδοσίας της Ελλάδας.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρώτη απόδειξη , ότι οι δορυφόροι και η δική τους κατόπτευση στο ελληνικό υπέδαφος, δικαιώνουν τις πλέον αισιόδοξες επιστημονικές και πανεπιστημιακές εκτιμήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο της Ελλάδας, σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

Εάν η Ελλάδα έχει μια σαφή διέξοδο στο μέλλον να ανακτήσει την εθνική της υπόσταση και διοίκηση , αλλά και να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα και ισχυρές πιθανότητες το φάσμα της χρεοκοπίας της, στηρίζεται στο έργο που θα αφήσει πίσω του ο υφυπουργός Γ. Μανιάτης.

Τα χρονοδιαγράμματα που έθεσε ακολουθήθηκαν, η σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε το όλο ζήτημα τον δικαίωσε. Πολύ πιο προβεβλημένοι υπουργοί από αυτόν αντιμετωπίζουν ήδη τις κάλπες ως «κόλαση του Δάντη» για αυτά που έπραξαν σε βάρος των Ελλήνων , από το 2009 όπου ανέλαβαν τις τύχες της χώρας. Παρέλαβαν χώρα και παραδίδουν περιοχή του νέου Γερμανικού Ράιχ, με ευρωπαϊκό μανδύα.

Το αν η επόμενη κυβέρνηση με πρωθυπουργό Σαμαρά, θα δώσει βαρύτητα στην θεσμοθέτηση των ΑΟΖ και στον ενεργειακό άξονα με Κύπρο και Ισραήλ, δημιουργώντας τις πρώτες θετικές προσδοκίες για το μέλλον των Ελλήνων μετά την καταστροφή των Μνημονίων, θα οφείλεται σε μία πρώτη ανάγνωση στο έργο που αφήνει πίσω του ο Μανιάτης.

Θα ήταν πολύ χειρότερα και σαφώς πιο ασαφή τα πράγματα στο ενεργειακό τοπίο της Ελλάδας, αν δεν είχε προηγηθεί η διετής αυτή προσπάθεια και όλα ήταν συσχετισμένα με την πρακτική του Παπακωνσταντίνου, που και σήμερα ως υπουργός Περιβάλλοντος συνεχίζει να υπηρετεί νυχθημερόν την Γερμανική υπερδομή, παρουσιάζοντας τα φωτοβολταικά ως μια μοναδική ευκαιρία διεξόδου για τη χώρα.

Η Ελλάδα δεν έχει χρόνο. Ο κίνδυνος εσωτερικής κατάρρευσης της οικονομίας της είναι ορατός στο περιβάλλον των Μνημονίων.

Επίσης αυτό που με απολύτως πραγματικούς όρους θα γίνει κατανοητό στους Έλληνες, μέσω της περαιτέρω εξαθλίωσης τους θα είναι τι σημαίνει να χάνεις την εθνική σου κυριαρχία και να αποδέχεσαι την μετατροπή της χώρας σε ευρωπαϊκό προτεκτοράτο υπό Γερμανική και Γαλλική διοίκηση.

Η νεοελληνική τραγωδία θα κορυφωθεί. Το ζήτημα όμως είναι το πώς θα βγούμε από εδώ, όταν το κλίμα απόγνωσης στην κοινωνία θα έχει εμπεδωθεί, το πολιτικό σύστημα θα έχει χάσει και την αξιοπιστία που του έχει απομείνει και όλοι θα απαιτούν από τον Θεό και τους ανθρώπους μια γρήγορη λύση. Στο όχι πολύ μακρινό αυτό σημείο της ιστορίας μας, το έργο που αφήνει πίσω του ο Γ. Μανιάτης και το κομμάτι της δημόσιας διοίκησης που δούλεψε μαζί του, θα χαρακτηρισθεί, εθνικά κρίσιμο!