Μια απάντηση σε έναν αναγνώστη

Σε σχόλιο του αναγνώστης εξέφρασε την αμφιβολία του ως προς τις προθέσεις Μανιάτη, αλλά και ως προς το κατά πόσον θα πρέπει να προχωρήσουμε στην εξόρυξη των ορυκτών που βρίσκονται στην επικράτεια μας.

Με αφορμή αυτό το σχόλιο αξίζει να υπάρξει μια γενικότερη θεώρηση ως προς την σημασία στην παρούσα φάση να στηριχθούν οι διαδικασίες εξόρυξης των ορυκτών και του αερίου.

Η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα εντός ευρωζώνης. Δεν έχει δικό της νόμισμα και τώρα πλέον δεν έχει και δική της οικονομία. Τουλάχιστον δεν έχει μια οικονομία που λειτουργεί προς όφελος των πολιτών της καταρχήν. Έχει μια οικονομία που διασφαλίζει με κάθε κόστος την αποπληρωμή των χρεών της προς τους ξένους πιστωτές. Ή σε μια άλλη περίπτωση που μετατρέπει τις πιστώσεις , σε εμπράγματες αξίες.

Επίσης η Ελλάδα έχει παραχωρήσει μέσω των Μνημονίων την εθνική της κυριαρχία αλλά και την δυνατότητα αυτοδιοίκησης της. Οι κυβερνήσεις της πλέον είναι διαχειριστικές και εκτελεστικές των εντολών και των συμφωνιών με την Γερμανική κατά κύριο λόγο και την γαλλική διοίκηση.

Τίθεται πολύ λογικά το ερώτημα. Μήπως είναι «παγίδα» στην παρούσα συγκυρία να εξορύξουμε τα πετρέλαια και το φυσικό μας αέριο; Μήπως τελικά τα έσοδα καταλήξουν στους πιστωτές μας ; Η απάντηση μπορεί να είναι κατηγορηματική. Σε κάθε περίπτωση μπορεί το όφελος από τα ορυκτά μας να καταλήξει στα «θησαυροφυλάκια» των τοκογλύφων-πιστωτών μας. Καταρχήν γιατί δεν είμαστε αυτόνομη χώρα . Κατά δεύτερον γιατί δεν ελέγχουμε το χρέος μας αλλά ούτε έχουμε τη δυνατότητα στη βάση των Μνημονίων , να δανεισθούμε από τις αγορές. Το χειρότερο το μοντέλο που ακολουθείται είναι τυφλό. Δεν διαφαίνεται για την οικονομία μας έξοδος από την κατάσταση χρεοκοπίας.

Άρα το μεγάλο ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε μια διέξοδο πέρα από την Τρόικα και τον ευρωπαϊκό έλεγχο. . Να θεσπίσουμε ΑΟΖ και να πιάσουν δουλειά τα πρώτα γεωτρύπανα στις αρχές του 2013. Επίσης να ενεργοποιηθούμε στον ενεργειακό άξονα με την Κύπρο. Με τον τρόπο αυτό και σύμφωνα με τις διεθνείς εκτιμήσεις των αποθεμάτων που βρίσκονται στο υπέδαφος της επικράτειας μας και των ζωνών δικαιοδοσίας μας , μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε μια νέα αφετηρία.

Φυσικά όλα εξελίσσονται και σε σχέση με την γεωπολιτική ισορροπία και θέση που θα πάρει η χώρα. Αλλά τα ζητήματα συμφωνιών , εταιρειών εξόρυξης και στρατηγικών πλάνων, δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά από της Κύπρου.

Αυτό που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι οι σκέψεις των συνεχών αναβολών και της αποφυγής της προσπάθειας ανάκαμψης και επανακαθορισμού της Ελλάδας, δεν μπορούν να περιμένουν. Μέχρι τις αρχές του 2013, θα πρέπει να έχουμε προδιαγράψει ένα «new deal» για την χώρα .

Και δεν θα πρέπει να αγνοούμε το προηγούμενο της Νορβηγίας. Το 2001 βρισκόταν στο έλεος του ΔΝΤ και της κατάστασης χρεοκοπίας της. Αφού υπήρξε συμφωνία με την Αγγλία για την εξόρυξη των ορυκτών της Βόρειας Θάλασσας, αρνήθηκε τη στήριξη του ΔΝΤ, αλλά και τις επίμονες προτάσεις για ένταξη της στην ευρωζώνη. Σήμερα έχει το καλύτερο βιοτικό επίπεδο και ποιότητα ζωής στην Ευρώπη.

Κάπου πρέπει να τελειώσει ο θρήνος και η καταστροφή και να κάνουμε και πάλι σχέδια. Η κατεύθυνση είναι προδιαγεγραμμένη…