Και τώρα πόλωση…
Πολιτικοί ήρωες, πατριωτικά κόμματα, συγκρούσεις εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα μεταξύ κατεστημένης Κεντροδεξιάς και κατεστημένης Αριστεράς, κλασικές συγκρούσεις και ασκήσειςπόλωσης μεταξύ του παρωχημένου διπολισμού, του κλασικού της μεταπολίτευσης.
Επί της ουσίας το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών είναι σαφές. Το κατά πόσον οι Έλληνες στην κάλπη θα δώσουν νομιμοποίηση στα όσα τους συμβαίνουν με τα Μνημόνια ή όχι. Επίσης το κατά πόσον στο επόμενο Κοινοβούλιο και όχι στην επόμενη κυβέρνηση, που στην πραγματικότητα είναι προδιαγεγραμμένη, θα έχουν την πλειοψηφία σωρευτικά οι αντιμνημονιακές δυνάμεις της Δεξιάς και Αριστεράς ή οι μνημονιακές δυνάμεις, όπως διαμορφώθηκαν στην τελική τους φάση , με την υπερψήφιση του Μνημονίου2.
Στην κατεύθυνση αυτή η ΝΔ ζητά και επιδιώκει την αυτοδυναμία και το ΠΑΣΟΚ την νίκη. Παρακολουθώντας τις δημοσκοπήσεις και οι δύο στόχοι που τίθενται είναι μη ρεαλιστικοί. Όμως η ουσία για τα εκλογικά επιτελεία των δύο μέχρι πρότινος κομμάτων εξουσίας είναι να δημιουργηθεί πολωτικό κλίμα. Τα πρόβατα να μπουν πίσω στα «μαντριά» τους. Κανείς μέχρι τη βραδιά των εκλογών δεν θα μπορεί να πει με απόλυτη πεποίθηση τι θα κάνουν στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες.
Ο πραγματικός στόχος για τη ΝΔ είναι να κατοχυρώσει το 30% και να το ξεπεράσει όσο είναι δυνατόν. Η αυτοδυναμία είναι ο μαξιμαλιστικός στόχος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Από την άλλη πλευρά για το ΠΑΣΟΚ η τάχα νίκη θα είναι η ανάκαμψη σε ποσοστά που να φθάνουν η να ξεπερνούν, έστω ελάχιστα, το 20%. Και για τα δύο κόμματα κοινός στόχος είναι να μπουν στο επόμενο Κοινοβούλιο όσο το δυνατόν λιγότερα κόμματα.
Ενδείξεις όπως η ολομέτωπη επίθεση της ΝΔ στην Αριστερά ή η επιστράτευση του πολύπειρου Κ. Λαλιώτη από το ΠΑΣΟΚ , δίνουν μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει. Επίσης το παιχνίδι του ΚΚΕ με τους ναυτεργάτες δείχνει από την άλλη πλευρά η κατεστημένη Αριστερά , ότι ενδιαφέρεται μόνον και μόνον να περιχαρακωθεί και τίποτα παρά πέρα.
Οι περισσότεροι Έλληνες άσχετα με την ιδεολογικοπολιτική τους τοποθέτηση , θα ήθελαν άλλα κόμματα , άλλους πολιτικούς , άλλη συζήτηση για το πώς θα βγούμε από τα Μνημόνια και το ΔΝΤ. Το κομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης είναι όμως έτσι στημένο, ώστε να δημιουργεί τη συνήθη πόλωση, στη συνέχεια να μετρά δυνάμεις και να συνεχίζει τη διαχείριση. Στην προκειμένη περίπτωση η μεγάλη διαφορά είναι ότι αφενός οι Έλληνες είδαν σε μια διετία να χάνουν την ευημερία τους, τα δικαιώματα τους , την εθνική κυριαρχία τους , τις δουλειές τους.
Επίσης ότι γνωρίζουν τι θα επακολουθήσει. Μέτρα 14 δισ. ευρώ για το 2013-2014 και 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων σε πρώτη φάση. Ύφεση μέχρι την
κατάρρευση και ενδεχομένως ραγδαίες εξελίξεις και απανωτές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.
Παρά ταύτα τα κόμματα του κατεστημένου θα αγωνισθούν για την πλήρη παραπλάνηση. Να ξεχάσουν οι Έλληνες την πραγματικότητα τους και τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος και να συνδράμουν , με τη ψήφο τους στην επιβίωση των κομμάτων του ’70. Την επόμενη μέρα της κάλπης άλλωστε μπορεί και να μην αλλάξει τίποτα. Μέχρι ο Παπαδήμος πρωθυπουργός μπορεί να είναι…