Τι πραγματικά συζητήθηκε στο «Πεντελικόν»

Για τον λόγο αυτό η συνάντηση με έναν εκ των δύο επικεφαλής του διεθνή οίκου, του περίφημου Γκάρι Κον, με την παρουσία και του ελληνικής καταγωγής επικεφαλής του τομέα Ευρώπης της G.S, σχεδόν δημόσια, στο ξενοδοχείο «Πεντελικό», στο Κεφαλάρι, ναι μεν συζητήθηκε στους οικονομικούς κύκλους της Αθήνας, αλλά δεν αιφνιδίασε.

Ήταν δεδομένο ότι η Goldman Sachs γνώριζε πολύ καλά τις ελληνικές υποθέσεις σε σχέση με πολλές άλλες τράπεζες της Γουόλ Στριτ αλλά και ευρωπαϊκές.

Από ελληνικής πλευράς, εκτός από τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, συμμετείχαν στη συνάντηση οι οικονομικοί υπουργοί Γ. Παπακωσταντίνου και Λούκα Κατσέλη και ο υπουργός Εξωτερικών, επίσης της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, αλλά με ιδιαίτερες σχέσεις με την Αυστρία και την Γερμανία, Δ. Δρούτσας.

Τίποτα δεν προϊδέαζε στη συνάντηση την κρίση στην οποία θα έμπαινε η Ελλάδα τους επόμενους μήνες, αλλά και για το «σπιράλ καθόδου» που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα είχε ανάγκη από μεταρρυθμίσεις για να οργανώσει την οικονομία της και να συγκλίνει με τους στόχους της ευρωζώνης, αλλά μέχρι εκεί.

Από την πλευρά της Goldman Sachs, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πηγές, προτάθηκε ένα σχέδιο που θα διασφάλιζε την Ελλάδα σε επίπεδο δανεισμού και θα της ενίσχυε τους όρους και το πλαίσιο για ξένες επενδύσεις. Η πιο εξωστρεφής από οικονομικής άποψης Ελλάδα ήταν κύριος στόχος και η παρουσία του Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της χώρας μια πολύ καλή εγγύηση.

Ο κ. Κον πρότεινε μια σειρά από περίπου δέκα deals με ιδιώτες που θα εξασφάλιζαν στην Ελλάδα περίπου 50 δισ. ευρώ δάνεια. Μαζί με όσα είχαν ήδη εξασφαλισθεί από τον επίσημο διεθνή δανεισμό, θα ήταν απολύτως καλυμμένη, για να προχωρήσει η νέα κυβέρνηση, σε πολύ θετικό κλίμα για την αρνητική διεθνή και ευρωπαϊκή συγκυρία, στην αναγκαία ανασυγκρότηση της χώρας.

Τα deals που πρότεινε η Goldman Sachs στηρίζονταν σε δανεισμό, μετοχοποιήσεις, και ιδιαίτερα σε ιδιωτικές τοποθετήσεις (private placement) διεθνών funds.

Η βραδιά έκλεισε πολύ καλά, με καταρχήν συμφωνία, παρά το γεγονός ότι οι γνώσεις του Γ. Παπανδρέου στα χρηματοπιστωτικά του είδους ήταν πολύ περιορισμένες. Η Goldman Sachs σε μια αρχική φάση ήρθε σε επαφή για private placement, με 5 ή 6 funds, με στόχο τα πρώτα 10 δισ. ευρώ για την Ελλάδα.

Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία, πληροφορίες τόσο από τα ίδια αυτά funds, όσο και από άλλες πηγές των διεθνών αγορών, που δεν συμμετείχαν στην όλη συζήτηση, ήθελαν δύο ακόμη διεθνείς τράπεζες, να έχουν «μπει» στο ίδιο παιχνίδι, ενημερωμένες από ελληνικές κυβερνητικές πηγές. Οι τράπεζες αυτές, σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένες πηγές ήταν η Morgan Stanley και η Deutsche Bank. Σε τέτοιου τύπου διαδικασίες η εμπιστευτικότητα είναι ένας κανόνας απαράβατος. Η δημοσιότητα και οι ανακοινώσεις ακολουθούν το «κλείσιμο» της όποιας συμφωνίας και σε καμία περίπτωση δεν προηγούνται.

Η Ελλάδα θεωρήθηκε μια αναξιόπιστη χώρα και η όλη διαδικασία ακυρώθηκε. Ποιος έφταιγε γι’ αυτό από την ελληνική πλευρά; Οι υποψίες βαραίνουν τον Γ. Παπακωσταντίνου, ο οποίος σε γενικές γραμμές ήταν αντίθετος με τη συνεργασία με την Goldman Sachs. Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος.

Ειδικά από τη στιγμή, που με εμπλοκή του ίδιου του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Στρος Καν, έγιναν γνωστές οι συζητήσεις που είχε δύο μήνες πριν από την συνάντηση στο «Πεντελικό», ιδιωτικά και απολύτως μυστικά με τον Γ. Παπανδρέου για ένταξη στο ΔΝΤ.

Τον Φεβρουάριο του 2010, όταν οι λύσεις της Goldman Sachs αποτελούσαν πλέον παρελθόν, η Ελλάδα βρισκόταν εκτός αγορών, με το έλλειμμα του 2009 να έχει εκτοξευθεί πάνω από 15% του ΑΕΠ, ανακοινώνεται ότι το ελληνικό δημόσιο προσέλαβε την Γαλλική τράπεζα Lazard για την αναδιάρθρωση του χρέους της. Την τράπεζα δηλαδή που είχε αναλάβει «εργολαβικά» την υποστήριξη του Στρος Καν για την επικράτησή του στην προεδρία της Γαλλίας, κάτι που δεν θα προκύψει εξαιτίας των σκανδάλων που εν τω μεταξύ προέκυψαν.

Η Goldman Sachs ξαφνικά μετετράπη στον «δράκο» των αγορών και οι αγορές σε κερδοσκόπους, από τους οποίους κινδύνευε η Ελλάδα, παρά την αντίθεση ότι ο στόχος όλων των προγραμμάτων αναδιάρθρωσης και τα Μνημόνια έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Την επιστροφή στις αγορές…

Διαβάστε ακόμη:

Τι κρύβει το δημοσίευμα της Le Monde για κυβέρνηση «Goldman Sachs»