Αυτό που δεν λένε τα κόμματα

Τα κόμματα του μνημονιακού μπλοκ, έχουν πλέον κατανοήσει ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν στη βάση του μνημόνιου- αντιμνημόνιου, όπως ήταν φυσιολογικό και όχι με κριτήρια παραδοσιακού διπολισμού ή στη λογική του δημοψηφίσματος για το αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ ή όχι.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθένα με τον τρόπο του, προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τις υποχρεώσεις που δημιουργεί το Μνημόνιο 2 και να δείξουν ότι έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες στην περίπτωση που έχουν αυτοδυναμία, όπως επιδιώκει στην προεκλογική της καμπάνια η ΝΔ, είτε να έχουν αυξημένη παρουσία στο επόμενο Κοινοβούλιο, όπως επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά η είδηση ήρθε από το μέτωπο του Ράιχενμπαχ, η ομάδα δράσης του οποίου αναλαμβάνει σε μόνιμη βάση όλο και πιο αποφασιστικές αρμοδιότητες στην επιτήρηση και ουσιαστικά την διακυβέρνηση της χώρας.

Επίσης αυτό που δεν λένε τα δύο κόμματα είναι ότι η τυχόν επικράτηση του Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας, δεν μπορεί να σημάνει μια δομική αλλαγή στην κατεύθυνση που θέλει να δώσει η Γερμανία στην Ένωση, στη βάση της δημοσιονομικής ενοποίησης και πειθαρχίας. Μόνο συμπληρωματικά και μέχρι κάποιο βαθμό διορθωτικά θα λειτουργήσει στην πορεία της Νέας Συνθήκης του Ευρώ, που πρώτη η χώρα μας, χωρίς να ερωτηθεί κανένας εδώ και χωρίς να ληφθεί υπόψη οποιαδήποτε ρεαλιστική προσέγγιση, επικυρώθηκε από την Ελλάδα, την πρώτη χώρα στην Ευρώπη, με μόνη επόμενη την Πορτογαλία.

Αυτό που δεν μας λένε, με αυτούς τους όρους τα δύο κόμματα, είναι ότι οι Έλληνες δεν ψηφίζουν κυβέρνηση και πρωθυπουργό αλλά περιφερειάρχη. Πρωθυπουργό έχουν τον Ράιχενμπαχ και κυβέρνηση την Τρόικα. Οι ίδιοι θα μείνουν με αποφασιστικές αρμοδιότητες και στις 7 Μαΐου, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Από την άλλη πλευρά το «μέτωπο» των αντιμνημονιακών δυνάμεων, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, πλην ΚΚΕ, μιλούν για έξοδο από τα Μνημόνια και για μονομερή διαγραφή του χρέους, με τη διαδικασία ενδεχομένως του λογιστικού ελέγχου και διακήρυξης μέρους του ως επαχθούς ή για αναστολή της αποπληρωμής του μέχρι τότε, χωρίς να ομολογούν ότι αν η Γερμανία και η Ευρώπη δεν δεχθούν μια τέτοια διαδικασία, που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο και πρακτική, η Ελλάδα μπορεί και να προκρίνει την έξοδο της από την ευρωζώνη.

Ουσιαστικά, στο ερώτημα τι θέλουμε περισσότερο, την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας ή θα αποδεχθούμε το «χωνευτήρι» της εξαθλίωσης που προωθεί η Γερμανική Ευρώπη, απάντηση δεν υπάρχει. Πώς θα διαπραγματευθείς με τη Μέρκελ για την έξοδο από τα Μνημόνια και την ακύρωση της τρόικας, αν δεν είσαι έτοιμος να βάλεις στο τραπέζι την εθελουσία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ως στρατηγική επιλογή;

Βεβαίως θα διερωτηθεί κάποιος γιατί ψηφίζουμε την Κυριακή, υπό αυτούς τους όρους. Η απάντηση είναι ότι: μας ζητείται από την πλευρά μας, ως πολίτες να επικυρώσουμε ή όχι τα Μνημόνια και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, αποδεχόμενοι την ευρωπαϊκή υπερδομή. Επίσης αν νομιμοποιούμε ή όχι τα μέτρα του Μνημονίου 2 που έρχονται. Η απάντηση είναι μία. Και το ΟΧΙ στην εξαθλίωση και την παράδοση της χώρας, δεν είναι λαϊκισμός. Είναι πολιτική…