Τι δείχνει η Ισπανία
Πολλοί και ιδιαίτερα οι Μνημονιακοί και φεντεραλιστές- ευρωπαϊστές στην Ελλάδα, πανηγυρίζουν για τον δανεισμό –στήριξη στις τράπεζες της Ισπανίας, ύψους 100 δις ευρώ, χωρίς Μνημόνιο και άμεση εμπλοκή του ΔΝΤ.
Κακώς πανηγυρίζουν, γιατί η υπόθεση της Ισπανίας και η εξέλιξη που υπήρξε εκεί, δείχνει και αποδεικνύει την παντελή ανυπαρξία διαπραγμάτευσης από ελληνικής πλευράς σε σχέση με τη στήριξη της, από την Ευρώπη. Η κυβέρνηση Ραχόι δεν δέχθηκε με κανένα τρόπο δημοσιονομικά μέτρα και συνταγή , παντελούς καταστροφής της οικονομίας της. Δεν δέχθηκε γραπτώς και δεσμευτικά εκχώρηση της όποιας εθνικής κυριαρχίας επιτρέπει η Ένωση και πολύ περισσότερο δημόσιες- κρατικές, ενυπόθηκες δεσμεύσεις , με αγγλικό δίκαιο και προηγούμενη παραίτηση της εθνικής ασυλίας επί της κρατικής περιουσίας.
Για όσους στην Ελλάδα τολμήσουν να πουν ότι η υπόθεση της Ισπανίας είναι διαφορετική και ότι το μέγεθος της οικονομίας της σε συνδυασμό με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη , διαφοροποιούν τις περιπτώσεις Ελλάδας και Ισπανίας θα τους σημειώσουμε τα εξής:
Πρώτον όταν η Ελλάδα στα τέλη του 2009, αρχές του 2010, βρέθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου σε παγίδα δανεισμού, ως αποτέλεσμα υψηλών ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους, η Ευρώπη ήταν πολύ πιο εκτεθειμένη από ότι σήμερα , σε αστάθμητους παράγοντες. Η Ελλάδα αποτέλεσε το πρώτο πρόβλημα , που εξαιτίας του όγκου της οικονομίας της, αλλά και του γεγονότος ότι δεν είχε δάνεια και κίνδυνο χρεοκοπίας στις περιφέρειες της , ενώ οι τράπεζες της καλύπτονταν , από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης μέσω ΕΚΤ, που προυπήρχε, η διαδικασία των Μνημονίων μπορούσε ποτέ να μην προκύψει.
Η παράλογη αύξηση του ελλείμματος για το 2009 , που επετράπη και το άτοπο της άμεσης εμπλοκής του ΔΝΤ και γιατί όχι τότε και της Παγκόσμιας Τράπεζας στο ενδοευρωπαικό αυτό ζήτημα , του χρέους και ελλείμματος της Ελλάδας, δεν έχουν εξήγηση. Δείχνουν όμως την ανυπαρξία εθνικού παράγοντα στην Ελλάδα.
Δεύτερον η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, κοινωνικής συνοχής, ασφαλιστικού συστήματος, κρατικής λειτουργίας, που συνέβησαν με το Μνημόνιο 1, συμπληρώθηκαν με το Μνημόνιο 2. Εκεί εκτός των ευθυνών του ΠΑΣΟΚ, έχουμε και ευθύνες της Ν.Δ ειδικά σε σχέση με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ως απότοκο του PSI.
Σε αντίθεση με την Ισπανία και την πρακτική της κυβέρνησης Ραχόι , η ελληνική πλευρά δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια να υπάρξει ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών μέσω του Μηχανισμού , με την εμπλοκή της ΕΚΤ, αλλά τα 50-58 δις ευρώ, που θα χρειασθούν οι ελληνικές τράπεζες, τις πρόσθεσε στα κεφάλαια , που με τη διαδικασία των Μνημονίων , επιφορτίζεται το ελληνικό δημόσιο και ο κρατικός προϋπολογισμός. Με τη δανειακή σύμβαση , του Μνημονίου 2 να φθάνει τα 128 δις ευρώ, με τα 50-58 δις ευρώ να αφορούν τις τράπεζες. Σημειωτέον ότι το ελληνικό ζήτημα δεν έχει επίκεντρο τις τράπεζες, αλλά το δημόσιο χρέος και έλλειμμα σε αντίθεση με την Ισπανία.
Η Ελληνική πλευρά μάλιστα , με κύρια ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, , αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας, δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την κάλυψη της «μαύρης τρύπας» των ασφαλιστικών ταμείων , ύψους 11δις ευρώ, εξαιτίας του PSI, που οδηγεί τις συντάξεις και την υγειονομική περίθαλψη στη χώρα μας , στο χάος.
Ακόμη και σήμερα που η υπόθεση της Ισπανίας , κλείνει όπως κλείνει επί του παρόντος , από την πλευρά της Ν.Δ που εμφανίζεται ως επικρατέστερη επόμενη κυβέρνηση, δεν έχει υπάρξει κανενός τύπου προσέγγιση επί του σημείου αυτού. Ως προς το κατά πόσον δηλαδή θα ζητηθεί στο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης , τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, να ενταχθούν στο καθεστώς της στήριξης των Ισπανικών τραπεζών, με αποτέλεσμα η δανειακή σύμβαση που έχει υπογραφεί να έχει κεφάλαια της τάξης των 70 δις ευρώ και με διεύρυνση του χρονοδιαγράμματος εφαρμογής, να υπάρξει κάποια ευχέρεια για την Ελλάδα.
Διερωτάται κανείς με τους γνωστούς όρους που έχουν υπογραφεί τα Μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, πέρα των φραστικών λεονταρισμών και εκβιασμών, το κατά πόσον οι υπόλογες Μνημονιακές δυνάμεις , θα επιχειρήσουν αν το εκλογικό αποτέλεσμα τους δώσει αρμοδιότητα , αυτή τη φορά ουσιαστική διαπραγμάτευση.
Η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει το αντίθετο και η εξαίρεση των υπό κρατικό έλεγχο Αγροτικής και Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου από τα πρώτα 18 δις ευρω της ανακεφαλαιοποίησης, δημιουργούν υποψίες για πολύ χειρότερες διαπλοκές με τους τραπεζίτες…