Η αισιόδοξη προσέγγιση για την επαναδιαπραγμάτευση

Στις προβλέψεις μας και τις εκτιμήσεις για τα όσα θα συνέβαιναν στην Ελλάδα , στη βάση της συγκρότησης και της εφαρμογής των Μνημονίων έχουμε δικαιωθεί. Επίσης στις πολύ σκληρές, αλλά και εκ του αποτελέσματος απολύτως ρεαλιστικές, προσεγγίσεις για την εθνική –εθνικιστική κατεύθυνση , των επιλογών του Βερολίνου για την επόμενη μέρα της ένωσης.

Σήμερα, στο κομβικό αυτό σημείο για την Ελλάδα, ελάχιστες μέρες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, από την κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Α. Σαμαρά, θα περιγράψουμε την αισιόδοξη προσέγγιση, για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, θέλοντας να υπογραμμίσουμε την ανάγκη να γίνει κάτι πολύ σημαντικό, αν και όχι απολύτως ηρωικό, για την Ελλάδα μέσα στους επόμενους μήνες. Μια καθοριστική βελτίωση όχι μόνον των δημοσιονομικών της στοιχείων, αλλά και της συγκρότησης του κράτους ή του επαναπροσδιορισμού της λειτουργίας της αγοράς. Δεν βρισκόμαστε πλέον στον κύκλο της μεταπολίτευσης . Αυτό φαίνεται από την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ, την περιθωριοποίηση του ΚΚΕ, αλλά και την μετριοκρατία της Ν.Δ.

Δεν βρισκόμαστε όμως ούτε στη νέα εποχή που σημαίνει νέο πολίτευμα και δομική αναθεώρηση της λειτουργίας της Δημοκρατίας, άλλο κράτος, άλλη γεωπολιτική θεώρηση πραγμάτων για την Ελλάδα, διεθνείς σχέσεις και στρατηγικές συμφωνίες με χώρες εκτός ευρωζώνης, πραγματική διεθνοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την αγοράς, αντί για την απεθνικοποίηση του κράτους.

Η περίοδος Σαμαρά θα επικαθορίσει τις εξελίξεις , όχι οδηγώντας τη χώρα σε αυτές. Δεν είναι μια επαναστατική κυβέρνηση , αλλά μια συστημική κυβέρνηση , στη βάση της εμπεδωμένης αντίληψης για τη θέση και τον ρόλο της χώρας σε μια ενιαία Ευρώπη. Κάτι, δηλαδή, σαν επαρχιακή πόλη της Γερμανίας στον μεσογειακό Νότο..

Η περίοδος όμως Σαμαρά θα μας δώσει την ευκαιρία να οργανωθούμε από την πολύ αρνητική, σχεδόν καταστροφική μας θέση, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε οι ίδιοι για το μέλλον μας. Με απλά λόγια θα μας βγάλει από την θέση ομηρίας που μας έβαλε ο συμφοιτητής του Γ. Παπανδρέου και ο άξονας της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας που συγκρότησε ο Κ. Σημίτης και ο κύκλος του στην πολιτική, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις τα μίντια, τα διεθνή και ειδικά τα ευρωπαϊκά λόμπι.

Η αισιόδοξη πρόβλεψη για την επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων, αντιλαμβάνεται ως ευκαιρία το γεγονός της δυνατότητας θεσμικής αναδιαπραγμάτευσης των εφαρμοστικών νόμων των Μνημονίων , τον Σεπτέμβριο. Όταν δηλαδή θα έχουν τελειώσει και οι έλεγχοι και θα υπάρχουν εκτιμήσεις από την τρόικα, που πιάνει και πάλι δουλειά τώρα.

Στη βάση αυτή υπολογίζουν ότι οι στόχοι , για το χρέος και το έλλειμμα, που έχουν τεθεί για το 2014, απαιτώντας δημοσιονομικά μέτρα ύψους περίπου 7 δις τον χρόνο, θα μετατεθούν για το 2016 και αυτό σημαίνει επιβάρυνση για τους Έλληνες στο μισό σε ετήσια βάση. Δηλαδή αντί για 7 δις ευρώ, 3-4 δις ευρώ.

Επίσης αντί για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, επαναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών, με αξιοποίηση του συνόλου των υπαλλήλων σε αρμοδιότητες και υπηρεσίες, που θα φέρουν παραγωγικό αποτέλεσμα. Μετατάξεις και μεταθέσεις δηλαδή υποχρεωτικές αντί για απολύσεις. Όπως και η αξιοποίηση της εργασιακής εφεδρείας για όσους βρίσκονται κοντά στη σύνταξη. Ο επιπλέον χρόνος λειτουργεί πολύ καλύτερα ούτως ώστε χωρίς σοκ να προσαρμόζεται ο δημόσιος τομέας, σε χαμηλότερο ύψος δαπανών, όγκου προσωπικού και στη βάση συνταξιοδοτήσεων- νέων προσλήψεων.

Στο επίπεδο των τραπεζών προβλέπουν σε σύντομο διάστημα δομική ανασυγκρότηση, με τη συνεργασία και των τραπεζιτών, κάτι που εγγυάται και η παρουσία του προέδρου τους, Β. Ράπανου στο υπουργείο Οικονομίας.

Υπολογίζουν σε μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, που θα ανακουφίσουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις του κλάδου, διακανονισμό των δανείων των νοικοκυριών των προηγούμενων χρόνων, σε ύψος δόσεων που δεν θα ξεπερνά το 30% του εισοδήματος, σταθερότητα μισθών και συντάξεων και στήριξη των ανέργων, ακόμη και με υπολογισμό των χρόνων ανεργίας τους , την τελευταία τριετία για τον υπολογισμό σύνταξης.

Στο τομέα των εσόδων η νέα κυβέρνηση υπολογίζει σημαντικά στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, αλλά και στην σταθεροποίηση του οικονομικού κλίματος στην εσωτερική οικονομία, που θα δώσει μεγαλύτερη και συνεπή φοροδοτική ικανότητα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις

Οι αισιόδοξοι για την επαναδιαπραγμάτευση πιστεύουν ότι οι εξελίξεις στην Ευρώπη θα βοηθήσουν και εκτιμούν ότι τον Σεπτέμβριο θα αποφασισθούν ευρωομόλογα, πέρα από τα ομόλογα των έργων μέσω Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Με δεδομένη την άρνηση του Βερολίνου για τα ευρωομόλογα, προφανώς επενδύουν σε μια συζήτηση που ξεκίνησε από την Ρώμη, να υπάρξουν ευρωομόλογα, με ευρωπαϊκή ουσιαστικά εγγύηση , για τις μικρές χώρες, ώστε να μπορούν να δανείζονται μικρά κεφάλαια , βραχυπρόθεσμης απόδοσης , όπως δηλαδή τα έντοκα ομόλογα του Δημοσίου, που συνεχίζουμε και εμείς ως Ελλάδα, αν έχουμε από τις αγορές. Αυτό θα βοηθήσει πολύ στο να μην υπάρξει για παράδειγμα στην Ελλάδα κραχ , στην εσωτερική οικονομία και «παγίδα ρευστότητας», από την υστέρηση εσόδων.

Η επιμήκυνση των στόχων του Μνημονίου 2 από το 2014 στο 2016, κοστίζει περίπου 20 δις ευρώ, επιπλέον σε δάνεια από την Ευρώπη προς την Ελλάδα. Εκτιμούν όμως ότι συνυπολογίζοντας τα 11 δις ευρώ, που λογιστικά πέρασαν από το Μνημόνιο 1 στο Μνημόνιο 2 και 8 δις ευρώ που μπορεί και η Ελλάδα να τα βρει μέσα από τα έντοκα γραμμάτια , το κενό να καλυφθεί, χωρίς ψηφοφορίες από τα 16 κοινοβούλια των χωρών –μελών της ευρωζώνης.

Θα προσθέταμε ότι μετά τον διακανονισμό της στήριξης των Ισπανικών τραπεζών , με 100 δις ευρώ, από τον Μηχανισμό , θα μπορούσε και η Ελλάδα να διαπραγματευθεί τον διαχωρισμό των κεφαλαίων για την ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών , εξαιτίας του PSI, ύψους 50-58 δις ευρώ, από το Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση για την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους. Αυτό σημαίνει ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου 2 από 128δις ευρώ, θα μειώνονταν στα 70 δις ευρώ, γεγονός που αλλάζει τα νούμερα στην αποπληρωμή , αλλά και τον όγκο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.

Στην οπτιμιστική αντίληψη για τις εξελίξεις «σκοτεινά» σημεία παραμένουν τι θα γίνει με τα ασφαλιστικά ταμεία που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας, αλλά και με τον τομέα υγείας , όπου τα νοσοκομεία απλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Όλα αυτά μάλιστα με δεδομένο ότι οι συνθήκες στις εργασιακές σχέσεις ενισχύουν ραγδαία την ανασφάλιστη και την «μαύρη» εργασία.

Τέλος δεν έχει οριοθετηθεί ο στόχος της απόκτησης πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα, τόσο ως προς το χρονοδιάγραμμα, όσο και ως προς την δέσμη μέτρων που θα ακολουθηθούν.