Ρώσικη ρουλέτα για την Αθήνα

Τα έντοκα γραμμάτια, ήταν ένα τελευταίο μικρού βεληνεκούς όπλο, απαραίτητο όμως, που είχε απομείνει στα χέρια της Ελλάδας, για να καλύπτει τα «κενά» ρευστότητας που της δημιουργούνταν, για την πληρωμή μισθών – συντάξεων ή και κάποιων βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου προς ιδιώτες. Το «όπλο» αυτό παραδόθηκε, αμαχητί και αδικαιολογήτως, στα χέρια της τρόικας. Η Ελλάδα είναι ακόμη πιο ανυπεράσπιστη , άρα και πιο εκβιάσιμη απ' ότι πριν.

Στην τρίτη αυτή περίοδο εφαρμογής των Μνημονίων, όλα θα καταλήξουν κάπου. Η θέση της χώρας στη ζώνη του ευρώ, η κατάσταση χρεοκοπίας της, τα δεδομένα που οργανώθηκαν στις κεντρικές πρωτεύουσες για το μέλλον και τον τρόπο ζωής του Έλληνα, το καθεστώς ιδιοκτησίας στο «γωνιακό» αυτό οικόπεδο της Μεσογείου.

Είναι ζήτημα λίγων μηνών, η «τραγωδία» να καταλήξει στην «κάθαρση». Δεν είναι επιλογή κάποιων κάτι τέτοιο. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Είναι το τέλος μιας φάρσας ή μιας παγίδας, που ονομάσθηκε Μνημόνιο. Είναι η σφαίρα που μοιραία, στην παρτίδα αυτή «ρώσικης ρουλέτας», που έβαλε τη χώρα ο Γ. Παπανδρέου και συνεχίζουν να πατούν τη σκανδάλη οι επόμενοι μέχρι σήμερα, να βρεθεί και τότε ...μπαμ.

Αλλά οι χώρες, τα έθνη και οι λαοί δεν πεθαίνουν με μια σφαίρα μόνον. Χρειάζονται πολλές σφαίρες και πολύ αίμα για να εξολοθρευθούν. Το τέλος των πολλών δεν μπορεί να θεωρηθεί προδιαγεγραμμένο, όπως των διαχειριστών που πατούν την σκανδάλη στο περίστροφο. Είναι πολύ πιθανόν να αυτοκτονήσουν αυτοί, όπως και τα ευρωπαϊκά «αφεντικά» τους αντί για τις οικονομίες, τα έθνη και τους λαούς που δοκιμάζονται και τους τραβά στον πάτο της κόλασης το «βαρίδι» του ευρώ. Μεταξύ αυτών και πρώτα απ' όλους οι Έλληνες.

Η παρούσα κυβέρνηση συνασπισμού είχε μια περίοδο χάριτος, ότι κι αν λέγεται, λόγω του καλοκαιριού. Είχε τον χρόνο για σκέψεις, σχέδιο, υπολογισμούς, επαφές, παρασκήνιο στην Ευρώπη και τον κόσμο. Σε πραγματική βάση, της μη επιμήκυνσης χωρίς όρους και των προεκλογικών φαντασιώσεων για μια Ευρώπη που μπορεί να κινηθεί δημιουργικά.

Ο χρόνος αυτός τελειώνει, μαζί με τις διακοπές του καλοκαιριού. Οι εξαγγελίες των μέτρων των αρχικά 11,5 δισ. ευρώ, που θα γίνουν 14 και προς το τέλος του έτους 17 δισ. και βλέπουμε, μαζί με την ΔΕΘ θα είναι η αφετηρία της νέας περιόδου. Της τελικής εμπλοκής. Κανείς δεν είναι σε θέση, προς το παρόν, να υπολογίσει την επόμενη μέρα για την Ελλάδα. Το κρίσιμο όμως είναι αν θα υπάρχει Ελλάδα, για να έχει επόμενη μέρα.

Γιατί το «φτωχό» ψαροχώρι, των ευρωπαϊκών συνόρων, με τους ασιάτες στην πλειοψηφία τους εργάτες- δούλους και τους πένητες, καλοσπουδαγμένους εργαζόμενους ελληνικής καταγωγής, σε ξενοδοχεία και υπηρεσίες, που οραματίζονται οι Γερμανοί και οι Ελβετοί τραπεζίτες, αλλά και οι επίδοξοι ελληνόφωνοι φεουδάρχες και κοτζαμπάσηδες δεν είναι Ελλάδα, δεν αφορά τους Έλληνες. Είναι μια χώρα με σκλάβους, στο Κινεζικό πρότυπο, που θα έχουν δεύτερης στάθμης, ευρωπαϊκά διαβατήρια και θα δουλεύουν, για να έχουν εργασία και ένα πιάτο φαγητό. Χωρίς όνειρα, κοινωνική ασφάλεια, σύνταξη, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, εθνική συνείδηση. Οι σκλάβοι δεν μπορούν να έχουν συνείδηση. Α, και φυσικά να πληρώνουν τα χρέη τους, από το «σπάταλο» παρελθόν τους, που θα αυξάνονται και δεν θα τελειώνουν ποτέ.

Το ευρωπαϊκό όραμα για την Ελλάδα, σε όλο του το μεγαλείο. «Που ΄σαι Σημίτη να μας δεις».

Η «ρώσικη ρουλέτα» για την Ελλάδα συνεχίζεται. Μαζί και το ταξίδι στην κόλαση. Το αυγουστιάτικο φεγγάρι που έρχεται δείχνει και άλλη φτώχεια, αλλά και τελικό «πλιάτσικο» σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες. Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί τελεσίδικα. Όλα είναι μπροστά... Back to the Future !