50 μέρες προθεσμία

Η περίπτωση Ελλάδα για τους ευρωπαίους και τον διεθνή παράγοντα, παραμένει περίπλοκη. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι ακόμη και σκληροί κύκλοι του Βερολίνου ή της Βαυαρίας, συγκλίνουν στο να μην φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ντόμινο συνοχής για ολόκληρη τη Νομισματική Ένωση, όμως από την άλλη η θέση αυτή δεν μπορεί να λύσει αυτόματα το ελληνικό αδιέξοδο.

Αυτό έχει προέλθει από το ίδιο το περιεχόμενο και το οικονομικό σκεπτικό των Μνημονίων, που ακολουθούνται από τον Μάιο του 2010. Όσα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και αν ληφθούν δεν μπορούν να λύσουν δύο κορυφαία ζητήματα, που ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια. Την ύφεση και την ανεργία. Όσο αυτές οι δύο παράμετροι, γίνονται όλο και πιο προβληματικές, τόσο πιο βαθύ διαφαίνεται το πρόβλημα σύγκλισης του Νότου με τον Βορρά της ευρωζώνης και τόσο πιο βαθιά γίνεται η κρίση συνοχής για όλη την ευρωζώνη.

Ουσιαστικά έχει αρχίσει ένας αγώνας δρόμου, στον οποίο συμμετέχει και ο Έλληνας πρωθυπουργός, ειδικά μετά την επίσκεψη του στην Ιταλία και την συγκρότηση άξονα των 6, οι οποίοι σημειωτέον δεν είναι όλοι Νότιοι, με επικεφαλής τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, να υπάρξει σύγκλιση Βορρά- Νότου στον πλανήτη του ευρώ, πριν εξελιχθούν σε όλη τους την έκταση ταραχές και πραξικοπήματα , που θα διαλύσουν την Ένωση.

Είναι πλέον εμφανές ότι οι Λαοί των χωρών που δέχονται το πλήγμα ή τον ιό της δημοσιονομικής πειθαρχίας και μετατρέπονται σε ελάχιστο χρόνο σε μάζες νέο-πτωχών ευρωπαίων πληβείων, χωρίς εθνικές ταυτότητες και εργασιακά δικαιώματα, αλλά και χωρίς όνειρα για το μέλλον, δεν θα κάτσουν για πολύ ήσυχοι να δεχθούν την μοίρα τους. Επιπλέον οι Ένοπλες και οι εθνικές πολιτικές δυνάμεις σε κάθε χώρα του ευρωπαϊκού Νότου δείχνουν μια κινητοποίηση, που σε κάθε περίπτωση θα καταλήξει κάπου. Μπορεί σε πραξικόπημα, εντός των ορίων του Συντάγματος σε κάθε χώρα, αφού η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία του ευρώ, στην ουσία καταργεί τα Συντάγματα και την Δημοκρατία σε κάθε χώρα που έχει δημοσιονομικά αρνητικά στοιχεία, επιβάλλοντας την δικτατορία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, οργουελικού χαρακτήρα, αλλά και τις νόρμες της βιομηχανικής και χρηματιστηριακής κεφαλαιοκρατίας του Βορρά και ουσιαστικά νομιμοποιεί κάθε αντίδραση στην εξέλιξη και την επιλογή αυτή.

Η διακήρυξη της Ένωσης αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων της Πορτογαλίας, αλλά και η προετοιμασία μαζικών εξτρεμιστικών εκδηλώσεων σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο και ειδικά στην «αλυσίδα» Ισπανία- Ιταλία- Ελλάδα, δείχνουν την προοπτική.

Κακά τα ψέματα. Δημοκρατία της Βαϊμάρης είναι πλέον ολόκληρη η ζώνη του ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι θέμα χρόνου πότε θα ξεσπάσει η ένταση. Μια «ευρωπαϊκή Άνοιξη» έρχεται μέσα στον χειμώνα και πολύ δύσκολα το κατεστημένο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης (έχει πολύ λίγα περιθώρια και ακόμη λιγότερες δυνάμεις και οράματα ) θα την αποτρέψει. Απλά όλοι και όλα περιμένουν την επανεκλογή Ομπάμα, για να πάρει φωτιά η «πυριτιδαποθήκη».

Διαβάστε επίσης:

To «μπράβο» του Μόντι στον Σαμαρά

Φεύγει η τρόικα χωρίς να έχουν κλειδώσει τα μέτρα