Η λύση μέσω ΔΝΤ-Goldman Sach
Η κυβέρνηση συνασπισμού και ο πρωθυπουργός κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Στηρίζουν τα πάντα, τις προσδοκίες και τα περιθώρια διεξόδου της Ελλάδας, στο Βερολίνο και την Καγκελάριο Μέρκελ.
Όπως όμως ήδη οι εξελίξεις αποδεικνύουν, η πίεση που ασκείται, στην Ευρώπη από το ΔΝΤ, δηλώσεις Λαγκάρντ, αλλά και από διεθνείς τράπεζες, του κύρους και του όγκου της Goldman Sach, τελευταία έκθεση για την Ελλάδα, είναι ότι έχει απομείνει στην Αθήνα για να περισώσει την κατάσταση από την πλευρά των Ελλήνων.
Είναι απλοϊκό να πιστεύει κάποιος, ότι αν παραδώσουμε την Ελλάδα στους Γερμανούς, αυτή μπορεί πολύ σύντομα να ανακάμψει και να βρει τον δρόμο της προς μια επόμενη μέρα. Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά, αλλά και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι το Βερολίνο στρατηγικά αλλά και πολιτικά, κινείται με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα της Γερμανίας και μόνον χωρίς να συνυπολογίζει κανέναν άλλο παράγοντα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Μέρκελ, όταν βρέθηκε στην Αθήνα απλά ευχήθηκε και συνέχισε δημόσια να ελπίζει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ. Όχι όμως προσεγγίζοντας το πρόβλημα του αδιεξόδου των μνημονίων όπως έχουν συγκροτηθεί, ως προς τους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα, αλλά στη βάση της πιστής εφαρμογής των υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί. Απολύτως παράλογη η προσέγγιση, με την πρώτη ανάγνωση.
Πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση με τη δεύτερη, αφού ο στόχος της Καγκελαρίας, είναι να μετατρέψει σε «νέο κράτος» (σικ) της Ομοσπονδιακής Γερμανίας την Ελλάδα και μάλιστα στην κατεύθυνση αυτή μίλησε για τα σχέδια άλωσης του συστήματος Υγείας, νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, φαρμακοβιομηχανία. Τα αδιέξοδα των Μνημονίων με τον τρόπο αυτό γίνονται ευκαιρία επέκτασης για τη Γερμανία, με τους απεχθείς όρους που στη δεκαετία του '90 ενσωμάτωσε την Ανατολική Γερμανία στη Δυτική, αλλά και τη δεκαετία του '40 οδήγησε την Ελλάδα στο «μεγάλο λοιμό».
Αν η κυβέρνηση των Αθηνών θέλει να υπάρξει κάποιο ουσιώδες περιθώριο για την Ελλάδα, θα πρέπει να βρει το θάρρος , να τοποθετηθεί επί του αδιεξόδου του ελληνικού προβλήματος, όπως περιγράφεται στα Μνημόνια, αξιοποιώντας την επιχειρηματολογία, τις θέσεις ή προσεγγίσεις τόσο του ΔΝΤ, όπου ορίζεται ως αναγκαία η επιμήκυνση με ταυτόχρονο νέο haircut, όσο και τα περιλαμβανόμενα στις εκθέσεις της Goldman Sach, όπου προτείνεται η εμπροσθοβαρής καταβολή των ποσών που έχουν συμφωνηθεί να δοθούν στην Ελλάδα, αντί για την εμπροσθοβαρή λήψη μέτρων, που θα καταστρέψει ολοκληρωτικά την οικονομία. Να σημειώσουμε ότι στα ποσά που έχει δανειστεί από το 2010 η Ελλάδα, υπολείπονται άλλα 37 δις ευρώ από το Μνημόνιο 1 και δεν έχει ανοίξει καν το Μνημόνιο 2, από πλευράς κεφαλαίων.
Η διεθνής αυτή επιχειρηματολογία δεν είναι ούτε αυθαίρετη, ούτε ανεδαφική θα δώσει μάλιστα περιεχόμενο και σε κοινά ανακοινωθέντα, όπως του Γάλλου Προέδρου και του Ισπανού πρωθυπουργού, Ολάντ και Ραχόι, που επιχειρούν να στηρίξουν την θέση της Ελλάδας, στην ευρωζώνη.