Οι λίστες γκρεμίζουν το σύστημα

Παραταύτα στο επίπεδο της αξιοπιστίας, αλλά και της αποτελεσματικότητας που καταρρέει, μέσα από την προσπάθεια του να καλύψει τις «μαύρες τρύπες» της διαφθοράς και της εγκληματικότητας σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, που κυριάρχησαν στην Ελλάδα οδηγώντας την στη χρεοκοπία και τον ξένο έλεγχο.

Οι λίστες, όπως της Λαγκάρντ, που δημοσιοποίησε από το περιοδικό του ο συνάδελφος Κ. Βαξεβάνης, αλλά και κάποιες ακόμη που δημοσιοποιούνται μέσα από το διαδίκτυο και σχετίζονται με τα ποσά που είχαν στις ελληνικές τράπεζες οι Έλληνες πολιτικοί και τα πέρασαν μέσα στην κρίση σε ξένες τράπεζες, αποτελούν την πιο ισχυρή εκρηκτική ύλη, στα θεμέλια του σαθρού συστήματος Διοίκησης, που και σήμερα συνεχίζει να ελέγχει τις τύχες των Ελλήνων.

Διώξεις όπως αυτή εναντίον του Βαξεβάνη, αντί για τη δίωξη σε βάρος του Γ. Παπακωνσταντίνου και όλων αυτών, που από την Άνοιξη του 2010, δεν θέλησαν να πλήξουν την φοροδιαφυγή, ρίχνοντας όλο το βάρος των μέτρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους, είναι η αρχή ενός κυκλώνα που θα πλήξει το σύστημα Διοίκησης της Ελλάδας, τους επόμενους μήνες.

Η εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική εξουσία της χώρας, που με τα πρόσωπα που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας τους υλοποιούν ή νομιμοποιούν πλέον, χωρίς αντιρρήσεις τις λογικές και τις νόρμες του στρατού κατοχής της τρόικας, «ικέτες» και πρόθυμοι στα σκαλιά της Καγκελαρίας, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν από τους πρώτους μήνες του 2013, ένα διπλό μέτωπο εναντίον τους.

Από τη μια πλευρά τους πιστωτές και ειδικά της ευρωπαϊκής υπερδομής, που θέλει σε μια πρώτη φάση να ιδιωτικοποιήσει το κράτος και σε μία αμέσως επόμενη να το περάσει υπό τον έλεγχο του Βερολίνου, με τους Ράιχενμπαχ, Φούχτελ, γερμανικές και γαλλικές εταιρείες που θα αποκτήσουν την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση των ελληνικών υποδομών, κοιτασμάτων και λειτουργιών. Άρα να αναλάβει το κράτος απευθείας με ενσωμάτωση -ούτε καν προτεκτοράτο- και φυσικά όχι μέσω των Ελλήνων μεταπρατών πολιτικών, επιχειρηματιών, τραπεζιτών, πρώην «συνεργατών» της.

Από την άλλη μεριά το μέτωπο που θα δημιουργηθεί ενάντια στο σημερινό σύστημα Διοίκησης των Ελληνοφώνων, ευρωπαϊστών –προθύμων, ασχέτου κομματικής τοποθέτησης, θα είναι από την πλειοψηφία των Ελλήνων, που θα συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα διαρκείας που προετοιμάσθηκε γι' αυτούς μετά την εφαρμογή των μέτρων των 13, 6 δισ. ευρώ που περνάνε αυτή την εβδομάδα από το Κοινοβούλιο. Μέτρα όχι μιας προσωρινής πραγματικότητας, αλλά μιας μόνιμης κατάστασης, που θα αντιστοιχεί στην Ελλάδα του ευρώ, όσο υπάρχει ευρώ.

Η σημερινή Διοίκηση της χώρας, που μετά τα Μνημόνια που υπέγραψε δεν έχει ουσιαστική εξουσία, αλλά συνεχίζει με διάφορους και διαφορετικούς τρόπους να συγκαλύψει ευθύνες και να προστατεύσει ειδικά συμφέροντα, που «εξαρτάται» από αυτά, δεν θα έχει ούτε την αξιοπιστία ούτε τη δυνατότητα να αμυνθεί στις επιθέσεις που θα δέχεται. Τόσο από τα μέτωπα του εξωτερικού και των μέχρι τώρα υποστηρικτών της, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες , στους οποίους υπολογίζει για την επιβίωση της, ούτε στους Έλληνες πολίτες που στην πλειοψηφία τους βρίσκονται ήδη σε κατάσταση διωγμού και οικονομικής γενοκτονίας. Κλίμα που θα ενισχυθεί παρά θα αμβλυνθεί μέσα στους επόμενους μήνες.

Οι λίστες της «ντροπής» εξαιτίας της διαδικασίας συγκάλυψης με κάθε θυσία από την Διοίκηση, αποτελούν ένα τελικό στάδιο κατάρρευσης της αξιοπιστίας του συστήματος, αλλά και απώλειας των περιθωρίων τα κόμματα και οι δομές της Μεταπολίτευσης να διατηρήσουν τον έλεγχο της τελευταίας φάσης μετάβασης από το παλιό στο καινούργιο.

Κρίσιμα ζητήματα για το εγγύς μέλλον, που καθορίζουν τις εξελίξεις είναι η βιωσιμότητα του ευρώ, αλλά και οι στρατηγικές επιλογές των μεγάλων Δυνάμεων, σε επίπεδο Παγκοσμιοποίησης. Το ένα ζήτημα συνδέεται με το άλλο. Το ευρώ καταρρέει ως δομή. Και αυτή τη φορά, παρά τα όσα λέγονται δεν συσχετίζεται με το εύκολα διαχειρίσιμο «Ελληνικό Ζήτημα» και τους «ρακένδυτους» μετά τα Μνημόνια Έλληνες.

Ο ξεσηκωμός των πολιτών στην Ισπανία και την Ιταλία, που τα αντίστοιχα με το ελληνικό, προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, βρίσκονται τουλάχιστον ένα χρόνο πίσω, ως προς τα δυσμενή αποτελέσματα στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών και το κράτος πρόνοιας και δικαίου, δείχνει ότι ο Νότος δεν θα δεχθεί σε επίπεδο Λαών, τη γερμανική κυριαρχία και υπερδομή.

Αντίστοιχα το κλίμα στη Γερμανία, άσχετα με το αποτέλεσμα των εκλογών το επόμενο φθινόπωρο, είναι σαφές ως προς το ότι οι Γερμανοί σε επίπεδο κοινωνίας και δομών του συστήματος τους, δεν θα δεχθούν να υπάρξει «αμοιβαιοποίηση» των χρεών του ευρώ.

Αν «σπάσει» η ευρωζώνη ή αν καταρρεύσει από «ατύχημα» όπως η Lehman Brothers το 2008 στις ΗΠΑ, τα αποτελέσματα για την Ευρώπη και για τις ζώνες επιρροής σε αυτή, αλλά και σε σχέση με τις διακρατικές ενότητες που θα δημιουργηθούν, θα είναι αντίστοιχα με την πτώση του Βερολίνου στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Και φυσικά ο τρόπος που θα διωχθεί το σημερινό σύστημα Διοίκησης στην Ελλάδα όχι μόνον κάθετος αλλά και βίαιος...