«Όχι» των Ελλήνων στα «ναι» Παπανδρέου και πολιτικού συστήματος
Πριν από 70 χρόνια, την 28η Οκτωβρίου 1940, ο Ι. Μεταξάς είπε ένα απόλυτο «όχι» στις δυνάμεις του άξονα.
Το είπε μόνος ως κυβερνήτης των Ελλήνων στον Ιταλό πρεσβευτή που τον επισκέφθηκε μέσα στη νύχτα με το τελεσίγραφο, στην οικία του, στην Κηφισιά. Τις πρώτες πρωινές ώρες, οι Έλληνες από το ραδιόφωνο, άκουγαν το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν.
Βγήκαν στους δρόμους , σε μια παλλαϊκή συγκέντρωση, απόλυτου αυθορμητισμού, επευφημώντας σε ένα πρωτοφανές διεθνώς γεγονός, την απόφαση του κυβερνήτου τους. Σε λίγες ώρες θα βρίσκονταν στα μέτωπα του πολέμου, άφηναν τις γυναίκες και τα παιδιά τους, τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους.
Κι όμως εκδήλωσαν από τις πρώτες ώρες τον ενθουσιασμό τους, νομιμοποιώντας την απόφαση Μεταξά.
Ακολούθησε το Αλβανικό έπος.
Σήμερα οι πολίτες σε όλη την Ελλάδα διέκοψαν τις παρελάσεις, με πρώτη απ’ όλες, την πλέον επίσημη, αυτή της Θεσσαλονίκης.
Με περισσότερη ή λιγότερη ένταση. Με αποδοκιμασίες και συνθήματα. Με αυγά και με γιαούρτια αποκαθήλωσαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους τοπικούς παράγοντες από τις θέσεις των «επισήμων». Οι Έλληνες δεν τους αναγνωρίζουν πλέον ως θεσμικούς παράγοντες. Δεν τους αποδέχονται ως εκπροσώπους τους. Η ιαχή «προδότες» αντήχησε από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Οι μαθητές παρέλασαν στις περισσότερες πόλεις της χώρας με μαύρα περιβραχιόνια και αποστρέφοντας το πρόσωπό τους από τις εξέδρες των επισήμων, όπου αυτοί υπήρξαν.
Για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ήταν μικρές περιθωριακές ομάδες που έκαναν τα επεισόδια, αμφισβητώντας τη Δημοκρατία.
Με περισσή αλαζονεία παράγοντες της αντιπολίτευσης ζητούσαν την επέμβαση των ΜΑΤ για να γίνουν οι παρελάσεις, μπροστά τους.
Δεν κατάλαβαν τίποτα; Πρόβλημά τους.
Είναι πολύ εύκολο στη σημερινή μέρα, την τόσο φορτισμένη εθνικά, να γίνει κατανοητό, ότι ο λαός δεν προσυπογράφει τα «ναι» του Παπανδρέου και του πολιτικού συστήματος στην εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Σε λίγο, αν όχι ήδη, όλοι θα αντιμετωπίζονται ως εχθροί του Λαού και του Έθνους και δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά. Άλλωστε ήδη κινούνται με δεκάδες αστυνομικούς γύρω τους και σε αποκλεισμένα και θωρακισμένα σαν φρούρια κτίρια. Ακόμη και το Κοινοβούλιο ή η Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Λαός λέει όχι στα «ναι» του προσκυνημένου πολιτικού συστήματος. Είναι η απόλυτη αντίθεση με τη συμφωνία που υπήρξε το 1940 στην εθνική απόφαση Μεταξά. Η Δημοκρατία τελικά κρίνεται με μοναδικό τρόπο στην πράξη…