Αναταραχή χωρίς όρια

Για 30 χρόνια το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας είχε βολευτεί στις πελατειακές του σχέσεις , την εφαρμογή , με απολύτως άκριτο τρόπο για τα εθνικά συμφέροντα εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών , πλαισίων και κανονισμών, με την μικροπολιτiκή και το life style να κυριαρχούν.

Η σπατάλη των δυνατοτήτων του μακρύ κύκλου της ανάπτυξης και του φθηνού χρήματος, έχει στερήσει σήμερα από τη χώρα την παραγωγική της βάση και από τις τράπεζες ή τις επιχειρήσεις τις απαραίτητες άμυνες, να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις και τον υφεσιακό κύκλο, που εξαιτίας του Μνημονιακού μοντέλου, απλώνεται και καταστρέφει όλη την Ευρώπη.

Πολλοί τοποθετούν τα ζητήματα στο επίπεδο Παπανδρέου- Σαμαρά ή επικεντρώνονται στην ενίσχυση και τη διείσδυση, που σημειώνει η Αριστερά στην κοινωνία Το ζητούμενο όμως είναι αλλού. Τι κάνουμε στην Ευρώπη , που διαμορφώνεται; Ποιο είναι το μέλλον των Ελλήνων;

Τι σημασία έχει ή θα έχει τελικά, σε ένα χρόνο για παράδειγμα, το ποιος τυπικά θα κυβερνά ή θα πολιτεύεται στην Ελλάδα, αφού η Γερμανική Ευρώπη θα την έχει μετατρέψει σε μια επαρχία του Νότου της; Όταν όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται η θα κρίνονται στην Γερμανική εθνοσυνέλευση και θα επιβάλλονται από κεντρικά όργανα της Ένωσης, τα οποία αυτά πλέον θα ασκούν κυβερνητισμό και όχι οι εθνικές αντιπροσωπείες, τι ρόλο παίζουν οι συσχετισμοί στα κόμματα ;

Και για να μην περιοριζόμαστε στα καθ' ημάς, είναι δυνατόν η Ιρλανδία, να παρουσίασε τον επόμενο προϋπολογισμό της στους Γερμανούς, προς έγκριση, πριν το γνωστοποιήσει στους πολίτες της ; Και τέλος πάντων ποιος θα πει στους Ιρλανδούς ότι με τον νέο προϋπολογισμό θα καταστραφεί η χώρα τους από πλευράς ανταγωνιστικότητας, αφού το πλεονέκτημα και η πιθανότητα τους ήταν και είναι στους χαμηλούς φόρους και ο νέος προϋπολογισμούς τους , προβλέπει υψηλότατους φόρους αντίστοιχους με τα ελληνικά Μνημόνια;

Ποιος θα απαντήσει στους Γερμανούς οι οποίοι αρνούνται τόσο το ευρωομόλογο όσο και την κυκλοφορία περισσότερου ευρώ;

Ταυτόχρονα τα χρηματιστήρια σε ολόκληρη την Ευρώπη καταρρέουν, τα ομόλογα εθνικών κρατών , της πλειοψηφίας των μελών της ευρωζώνης καταρρέουν από πλευράς αξιοπιστίας. Οι τραπεζίτες αναλαμβάνουν την πολιτική διοίκηση των χωρών.

Τι προβλέπεται για τους πρώτους μήνες του 2012; Αναταραχή χωρίς όρια. Και αυτό γιατί τα πάντα χάνονται και τίποτα το ελπιδοφόρο και σημαντικό δεν φαίνεται στον ορίζοντα . Μόνον νέο-αποικιοκρατία, αποδόμηση και εξαθλίωση. Το χειρότερο, από αυτό όλο κερδίζουν οι Γερμανοί, άρα θα συνεχίσουν να σπρώχνουν τις εξελίξεις στην ίδια διαδρομή. Και η πολιτική-οικονομική- κοινωνική κρίση στην ευρωζώνη θα βαθαίνει. Μέχρι μια γενικευμένη εξέγερση, που θα βάλει το μόνο βέτο που θα κρίνει τις εξελίξεις. Αυτό που δεν τολμούν να βάλουν κόμματα και κυβερνήσεις. Ένα βέτο στη Γερμανική Ευρώπη και στην παραχώρηση των εθνικών κρατών στην υπερδομή των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Εκτός αν προλάβει τις εξελίξεις το κραχ στις εσωτερικές οικονομίες των ελλειμματικών και οδηγήσει αυτό τις εξελίξεις. Ότι κι αν συμβεί θα είναι μια αφετηρία για διέξοδο...