"Δεν νοείται καλό εστιατόριο της Νέας Υόρκης χωρίς ελληνικό κρασί!"

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Σε ότι αφορά τις επιδόσεις του ελληνικού επώνυμου οίνου στην ίδια του τη χώρα αυτές κρίνονται ως ιδιαίτερα απαγοητευτικές. Οι πωλήσεις ποιοτικών επώνυμων κρασιών εμφανίζουν μία κάμψη της τάξεως του 30% ενώ οι 9 στους 10 βασικούς παίκτες της ελληνικής οινοποίησης εμφανίζονται ζημιογόνοι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας μετέφερε η κυρία Γιατρά το 70% των οινοποιητικών επιχειρήσεων έχουν προβλήματα ρευστότητας αφού η κατάσταση στην οικονομία της χώρας δεν επιτρέπει την απόσβεση των μεγάλων επενδύσεων που οι ίδιες έκαναν και την επέκτασή τους.

Στην άλλη πλευρά του νομίσματος η κατανάλωση χύμα κρασιού αυξήθηκε κατά 50% με αποτέλεσμα αυτή να αντισπροσωπεύει πλέον το 70% της συνολικής κατανάλωσης οίνου στη χώρα. Αυτό πέραν του ανεξέλεγκτου της ποιότητας του κρασιού σημαίνει μίνιμουμ απώλειες 100 εκατομμυρίων ευρώ από την μη είσπραξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης από το κράτος. Η αλήθεια είναι ότι "ουδέν κακόν αμιγές καλού": η τραγική κατάσταση της οικονομίας της χώρας εμπόδισε την περαιτέρω αύξηση του ΕΦΚ στο κρασί, πράγμα που θα έκανε ακόμη χειρότερα τα πράγαματα.

Όσο, όμως δυσσάρεστη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα τόσο ευχάριστη εμφανίζεται στις ξένες αγορές, όπου την τελευταία τριετία οι εξαγωγές ελληνικού κρασιού κινούνται ανοδικά με ρυθμό της τάξεως του 25%. "Ο ελληνικός οίνος είναι μία υπολογίσιμη δύναμη αντίστοιχη - τουλάχιστον στο επίπεδο της ποιότητας - με αυτην των γαλλικών και ιταλικών κρασιών" λέει η κυρία Χρύσα Γιατρά η οποία σημειώνει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά από την περίοδο που έχουν μπει στο παιχνίδι των εξαγωγών και οι μικρότερες οινοποιητικές επιχειρήσεις της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό κρασί βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στα ευρωπαϊκά κονδύλια (ΚΟΑ) που χρηματοδοτούν την διείσδυση τους σε νέες αγορές όπως οι ΗΠΑ,, ο Καναδάς, η Ρωσία και η Κίνα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι "πρεσβευτές - οίνοι" έχουν ένα ισχυρό όπλο να προβληθούν στο εξωτερικό προωθώντας και την εικόνα της χώρας μας. Πρόκειται για τα κρασιά Αγιωργίτικο από τη Νεμέα, το Μοσχοφίλερο, το Ασύρτικο από την Σαντορίνηγ και το πιο πολύπλοκο Ξυνόμαυρο. Η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη στην προσπάθεια τόνωσης των ελληνικών εξαγωγών οίνου είναι το γεγονός ότι στη μάχη έχουν πέσει και οι κατά τόπους φορείς (κρήτη, Βορεια Ελλάδα, Σαντορίνη, Νεμέα) που επιχειρούν με δικές τους αυτόνομες ενέργειες να προβάλλουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό, στο ευρωκοινοβούλιο, στις διεθνείς εκθέσεις και στα καλά εστιατόρια του πλανήτη.