Όλες οι νέες ταινίες 20-26/9 (κριτική, κακίες, trailer)

Χαρά στους παιδότοπους με το νέο 3D καρτούν της Pixar και της Disney, με το όνομα BRAVE (Βαθμολογία 6 / 10). Δεν ανήκει στα top της εταιρείας, ούτε και στα bottom, ανήκει σε κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «θα μπορούσα να γίνω top αλλά κόλλησε το ασανσέρ και βαριόμουνα να ανέβω τις σκάλες». Κι αυτό φυσικά δεν αφορά στο επίπεδο του σχεδίου και την τεχνολογική μαγεία. Εκεί δεν παίζει αμφισβήτηση, παθαίνεις αμόκ στη λεπτομέρεια και θαυμάζεις. Αφορά στο σενάριο, και στο όλο female power τριπάκι αλλά αν είσαι πιτσιρικάς έχεις κάθε δικαίωμα να μου πεις «μπάρμπα πιες το τήλιο σου γιατί η ταινία είναι γαμάτη». Απ’ την άλλη μπορεί να μου έσκασε πολύ κοριτσίστικο για τα γούστα μου ή να με χάλασε ο σχεδιασμός της κεντρικής ηρωίδας, της πριγκίπισσας Μερίντα που μοιάζει σαν να έχει φάτσα φτιαγμένη από φαρίνα που φουσκώνει μόνη της και τα μαλλιά της τραγουδίστριας Μαντώ στη δεκαετία του 80, βαμμένα καροτί. Αυτής της δεσποινίδος, της Μερίντα δηλαδή (κι όχι τις Μαντώς) που δεν δέχεται να ακολουθήσει τον κοινωνικό ρόλο της καθωσπρέπει πριγκιποπούλας αλλά είναι τσαμπουκαλεμένο αγορόκοριτσο, τις περιπέτειες θα παρακολουθήσεις στη μυθική και εντυπωσιακή μεσαιωνική Σκωτία.

Ολική επαναφορά στα 77 του χρόνια, ενός από τους πιο σκοτεινούς, αιχμηρούς, ρεαλιστικά υπερεαλιστικούς και παιχνιδιάρικα άρρωστους σκηνοθέτες αυτού του ντουνιά, του Ουίλιαμ Φρίντκιν. Ναι, του κυριούλη που ευθύνεται για τον «Εξορκιστή» και τον «Άνθρωπο από τη Γαλλία» μεταξύ άλλων. Ο παππούς Φρίντκιν, όχι απλά δεν έχει πίεση αλλά βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα,παραδίδοντας ένα από τα πιο χορταστικά, βρώμικα, βίαια, σαρκαστικά, εντελώς ενήλικα και ψυχαγωγικά νέο νουάρ της χρονιάς με το KILLER JOE (Βαθμολογία 8 / 10) και τον Μάθιου Μακόναχι σε εξαιρετική φόρμα, δεύτερη φορά συνεχόμενη φέτος. Ο Έμιλ Χιρς θα τον προσλάβει για να σκοτώσει τη μητέρα του (διότι πάνω κάτω αυτό είναι το τίμιο επάγγελμά του Τζο, πέρα από το να είναι και μπάτσος) προκειμένου να εισπραχθεί η ασφάλεια ζωής της. Κάτι στο οποίο είναι απολύτως σύμφωνος και ο πατέρας του Χιρς και η αδελφή του και η μητριά του που την υποδύεται ως υπόδειγμα white trash η τόσο αναξιοποίητη σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να έχει κάνει, Τζίνα Γκέρσον. Αυτή η τελευταία έχει βέβαια διπλή ατζέντα στην υπόθεση, όπως κάθε θεϊκό τσουλί οφείλει και τα πράγματα φεύγουν εκτός ελέγχου. Πράγμα που σημαίνει λατρεμένη υπερβολική βία, σεξ, γυμνό και θανατηφόρο χιούμορ που οφείλεται στον συγγραφέα του ομότιτλου θεατρικού Τρέισι Λετς. Ναι, για θεατρικό πρόκειται όσο και αν δεν το πιστεύεις, και εκεί βρίσκεται η τρομερή μαγκιά του Φρίντκιν (όπως και σε πολλά άλλα πράγματα) που το μετατρέπει σε ατόφιο σινεμά. Τελευταία φορά που θυμάμαι να έχω απολαύσει τον Φρίντκιν, είναι στο ελάχιστα γνωστό, αλλά εξαιρετικό ρεσιτάλ ψυχοπάθειας «Bug», που βασιζόταν κι αυτό σε θεατρικό του ίδιου συγγραφέα. Το αποτέλεσμα: ανελέητο. Όπως μπορείς και επιθυμείς να το ορίσεις. (Προσωπικά χρησιμοποιώ τη λέξη ως συνώνυμο της βέβηλης λατρείας). Η αγία αμερικάνικη οικογένεια, στα χέρια του Φρίντκιν, γίνεται εικόνισμα στον τοίχο με τα πορτρέτα της ανεξάντλητης ηλιθιότητας και το σινεμά, απόλαυση.

Το παιχνιδιάρικο μενού της εβδομάδας συνεχίζεται με το 5ο στη σειρά, βασισμένο σε video game ζομποέπος RESIDENT EVIL: RETRIBUTION (Βαθμολογία 6 / 10). Ξέρεις πολύ καλά τι πρόκειται να αγοράσεις και νομίζω ότι περισσεύω. Ο Πολ Άντερσον αγκαζάρει για ακόμα μια φορά την σύζυγό του Μίλα Γιόβοβιτς να εξολοθρεύσει ως Άλις, στρατιές από ζόμπι σε ένα μετακαταστροφικό αλλά σινιέ και στιλιζαρισμένο κόσμο γεμάτο από θεαματικό 3D (γυρισμένο εξ' αρχής τρισδιάστατο και όχι εκ μετατροπής τονίζω, με την κάμερα Red Epic). Ναι, ο Άντερσον, μπορεί να μην είναι αυτό ακριβώς που θα λέγαμε σκηνοθέτης χαρακτήρων και καλλιτεχνικών προθέσεων, αλλά επειδή δεν είναι, δεν χάνει ευκαιρία για οποιονδήποτε εντυπωσιασμό διαθέτει στο τεχνολογικό του οπλοστάσιο. Το αποτέλεσμα είναι να έχει ξεπατικώσει τις καλύτερες σκηνές δράσης που έχεις δει, να τις έχει συράψει σε ένα υπερβίαιο τρενάκι highspeed (και μηδαμινής υπόθεσης) και να χρησιμοποιεί το 3D, όπως πραγματικά επιθυμείς: Ξεδιάντροπα και χορταστικά να πετιέται στα μάτια σου (κι όχι αυτά τα κουλά περί της διακριτικής του χρήσης που διαβάζω και βγάζω φλύκταινες.)

Yπάρχουν δύο ακόμα ταινίες, που δεν τις έχω δει, τους εύχομαι όμως τα καλύτερα γιατί κατά βάση είμαι ευγενική ψυχή. Η μία είναι Πολωνική, λέγεται ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ / ΙΝ DARKNESS, ανήκει στην Ανιέσκα Χόλαντ και ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης Ξένης Ταινίας. Στο σύντομο χρονικό διάστημα των 2 ωρών και 25 λεπτών, θα παρακολουθήσετε μια ευχάριστη και δροσερή αληθινή ιστορία, που αφορά σε Ναζί και Εβραίους, εκτελέσεις και αποδράσεις μέσα από τους πολωνικούς υπονόμους.

Από τη Νορβηγία με αγάπη και με καθυστέρηση 3 ετών, έρχεται το τρυφερό ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ / APPELSINPIKEN. Μια ιστορία ενηλικίωσης με ήρωα τον 16χρονο Γκέοργκ ο οποίος στα γενέθλια του λαμβάνει μια επιστολή από τον πεθαμένο πατέρα του. Στην επιστολή αυτή εξιστορείται η ιστορία του πρώτου έρωτα του πατέρα η οποία λειτουργεί σαν μάθημα ζωής στον έβηφο Γκέοργκ και σαν γλυκόπικρη συμφιλίωση με την απώλεια. Σε ένα πακέτο που έχει τη λογοτεχνική σφραγίδα προέλευσης του Γιοστίν Γκάαρντερ, του συγγραφέα που ευθύνεται για τον «Κόσμο της Σοφίας».

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στοterra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης