Ελληνικό σινεμά ζεις με το Poker Face?

Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ψυχαγωγική και ευρείας κατανάλωσης, ελληνική κινηματογραφική χαριτωμένη απόλαυση της χρονιάς. Δεν είναι. Και δεν είναι λόγω αρκετών (φανερών στην εικόνα) προβλημάτων ασυνενοησίας στην παραγωγή, την κατεύθυνση, το ρυθμό και τη συνεργασία. Παρ' όλα αυτά (και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό) καταφέρνει να σε βγάλει από την αίθουσα με ένα χαμόγελο στα χείλη, πράγμα που λίγο δεν το λες. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Δήμας, ένας από τους καλύτερους χαμαιλέοντες στην εγχώρια παραγωγή, με καλλιτεχνικό έργο στις βαλίτσες του αλλά και την τεράστια εμπορική επιτυχία της "Νήσου" αναλαμβάνει ένα έξυπνο και παιχνιδιάρικο σενάριο της Άσπας Καλλιάνη, με φόντο την τσόχα και στοίχημα τον έρωτα. Ένα ορφανό από μητέρα κορίτσι που μεγαλώνει με τον τζογαδόρο πατέρα του και τους εξ' ίσου εθισμένους στα χαρτιά φίλους του, προκύπτει από τη μικρή της ηλικία, άσος του πόκερ, χάρη στο γούρι που της προσφέρει ένας ψεύτικος παπαγάλος - δώρο από την μητέρα της, το "Χάρισμα". Όταν ο γιος ενός τοκογλύφου, της πάρει ("κλέβοντας") στα χαρτιά, το Χάρισμα, η ζωή της θα πάρει την κάτω βόλτα. Μεγάλη πλέον η ηρωίδα, εργαζόμενη σαν δημοσιογράφος, καλείται να πάρει συνέντευξη από έναν άσο του πόκερ. Που προκύπτει ο μικρός κλέφτης της παιδικής της ηλικίας. Και ίσως ο μεγάλος έρωτας της ενήλικης ζωής της. Ανάμεσα στην επιθυμία της να του πάρει πίσω το Χάρισμα, και τα συναισθήματα που αρχίζουν να δημιουργούνται ανάμεσα τους, η ηρωίδα, θα μπλεχτεί σε μια παρτίδα πόκερ, εντός και εκτός των τραπεζιών και της τσόχας. Με ένα cast έξοχων ηθοποιών στους δεύτερους χαρακτήρες (Δημήτρης Πιατάς, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Γιάννης Μποσταντζόγλου και βασιλιάς της παρτίδας ο Αντώνης Καφετζόπουλος) αλλά δύο λίγους ως προς το βάρος που επωμίζονται κεντρικούς ηθοποιούς (Άλκης Κούρκουλος, Εύη Σαουλίδου) το "Poker Face" προσπαθεί ειλικρινά, διαθέτει στιγμές ανθολογίας, αλλά χάνει την μπάλα όποτε αποφασίζει με λάθος χειρισμό και διαχείριση του χρόνου του, τον τόπο και τον τρόπο που επιθυμεί να βάλει γκολ και να αξιοποιήσει τόσο τους παίχτες του, όσο και τις ατάκες τους, που από αλλού βγαίνουν, κι αλλού καταλήγουν σαν φιλμικό αποτέλεσμα. Κατορθώνοντας όμως ταυτόχρονα, να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να ψυχαγωγήσει πράγμα που κάθε άλλο παρά λίγο το λες. Τ.Θ.

***στις αίθουσες από την 1η Μαϊου