Πολύ σεξ και ανώμαλο (Αγαπητό μου Καννολόγιο - Ημέρα 2η: 17 / 5)

Ναι ξέρω αγαπητό μου Καννολόγιο πως είναι ένα βρόμικο τρικ να προσπαθώ να έχω την προσοχή σου με τον παραπάνω τίτλο αλλά σου το ορκίζομαι δεν λέω ψέματα, έτσι κύλησε η μέρα. Πρωί πρώι με την αυγούλα, είδα στο σινεμά την Μαριόν Κοτιγιάρ, που της είχε φάει τα πόδια μια φάλαινα και μετά αυτή βρήκε έναν κικμπόξερ μούρλια και αρχίσανε να πηδιούνται και όταν πηδιόντουσαν ο κικμπόξερ της σήκωνε ότι έχει απομείνει από τα πόδια της, δηλαδή τη μισή μερίδα, ψηλά στο κρεβάτι. Μιλάμε για το εξαιρετικό «De Rouille Et D’ Os” του Ζακ Οντιάρ που πλέον μετά κι από αυτή την ταινία είναι ανεπίσημα ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Γάλλους κινηματογραφιστές κι επίσημα ο αγαπημένος μου. Επειδή πέρα από τις σκηνές που σου περιέγραψα παραπάνω, έκανε μια ταινία στο σημείο τομής του crowd pleasing μελοδράματος με το arthouse, ένα ακραία απολαυστικό και συγκινητικό κινηματογραφικό δίωρο με ομορφιά, εικόνες, συναισθήματα και αγωνία που με έκανε να δαγκώνομαι και να σκύβω στη διπλανή μου, στις σκηνές της ανατροπής. Μαγεία σκέτη και το πιο όμορφο love story τσαλακωμένων ανθρώπων που έχω δει εδώ και καιρό.

Αργότερα το βράδυ είδα και το δεύτερο «πολύ σεξ κι ανώμαλο» που λέγεται «Paradise Love” του Αυστριακού Ούλριχ Σάιντλ. Και ναι, επίσης έπαθα πλάκα σε άλλο επίπεδο όμως. Χοντρές μεσόκοπες Αυστριακές με πατσές και κοιλιές σαν αντιανεμικά μπουφάν και αερόσακους, πηγαίνουν για διακοπές στην Κένυα και δεν αφήνουν αράπη για αράπη που να μην του πάρουν το πουλί του τρόπαιο με αποκορύφωμα μια σκηνή που είναι όλες μαζί, και έχουν πληρώσει έναν έρμο που τους το τρίβει πάνω στα βυζιά τους, αυτές του βάζουν φιογκάκι και συναγωνίζονται ποια θα του το σηκώσει πρώτη. Πέρα από την πλάκα, είναι ίσως η πρώτη φορά, που βλέπω με τόση ειλικρίνεια στο σινεμά (και με απίστευτα ελεγμένα στη σύνθεσή τους κάδρα) την απεικόνιση του «εξωτικού» τουρισμού για όλους εμάς τους ευδαίμονες και εύπορους Δυτικούς. Σεξουαλική επιθυμία, πολιτική και αποικιοκρατία, ηθική χωρίς ηθικολογία πάνω στο τι θέλει ο κώλος μας και που φτάνουμε για να το αποκτήσουμε, διεκδικώντας πάντα, το άλλοθι του εξελιγμένου και πολιτισμένου.

Και μετά από όλες αυτές τις ομορφιές πάμε στο κόκκινο χαλί και τα γκλαμουριλίκια για να εξαγνιστούμε με πορφύρα, μπιζού και αλόγου ουρά (αλογοουρά). Ω ναι, η Μαριόν Κοτιγιάρ είναι κι από κοντά τόσο όμορφα εύθραυστη όπως τη φαντάζεσαι και ο συμπρωταγωνιστής της στην ταινία Ματίας Σονέρ είναι το είδος του αρσενικού που θα σκότωνες και το κατοικίδιο σου για να κατοικήσει μαζί σου. Η Εύα Λονγκόρια και η Τζέιν Φόντα (αυτή τη φορά ντυμένη πιγκουίνος) συνεχίζουν να καταδυναστεύουν το κόκκινο χαλί, όχι από μόνες τους, επειδή τους ήρθε δηλαδή μια ντίρλα τύπου «πάμε να δειχτούμε» αλλά επειδή είναι οι μουτσούνες της L’Oreal και η L’ Oreal πέρα από κρέμες που λέει ότι σε κάνουν αγέραστη φτιάχνει και χορηγίες σινεματικές. Η σοσιαλιτέ παύλα σκηνοθέτης παύλα κοσμοπόλιταν Άντζελα Ισμαίλος έκανε μια εντυπωσιακή εμφάνιση προκειμένου να μας ξαναθυμίσει την ταινία της που ετοιμάζει τα τελευταία πολλά χρόνια όμως δεν κατάφερε να ξεπεράσει σε μέτρημα τα φλας των παπαράτσι από μια τρελλή ρωσσίδα που έχει παίξει σε ριάλιτι, είναι και συγγραφέας και ντύθηκε χιονισμένο μύρτιλο με κότσο στο διάστημα. Η Τζέσικα Τσαστέιν, η Ναόμι Γουότς και η Ντάιαν Κρούγκερ είναι τρεις από τις 103 που παραβρέθηκαν στο dinner του Clavin Klein (μάιν) κλέβοντας τις εντυπώσεις ενώ για άλλη μια βραδιά η ιστορία γράφτηκε στο lounge της Chopard εφ’ όσον χτες ήταν η απονομή του trophee, του βραβείου που δίδεται σε πολλά υποσχόμενους νέους ηθοποιούς. Το βραβείο απένειμε ο Σον Πεν με την παρουσία του προέδρου του φεστιβάλ Ζιλ Ζακόμπ, στα χέρια του συμπαθέστατου και ντροπαλού Έζρα Μίλερ («Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν») και της Σαϊλίν Γούντλεϊ ("Οι Απόγονοι") ενώ αργότερα ακολούθησε το πατροπαράδοτο πάρτι στο lounge της Chopard στο ξενοδοχείο Martinez με guest star έκπληξη σε ένα μίνι live τη Λάνα Ντελ Ρει που ευτυχώς μάγεψε το κοινό κι έτσι ελάχιστοι πήραν χαμπάρι ότι σαβουρώθηκα πάνω σε ένα τραπέζι γεμίζοντας τον κόσμο με ηδύποτα προκειμένου να φωτογραφήσω τον Παφ Ντάντι.

Μια δυο ώρες και δεν ξέρω πόσες βότκες αργότερα, βρέθηκα διακτινισμένος στο γιοτ του Arte στην προβλήτα όμως εκεί είναι και το σημείο που αρχίζω να χάνω επαφή με τη μνήμη μου εκτός από διάφορα σκόρπια περιστατικά: έναν τύπο που τον ξέρω χρόνια και είναι κάτι σαν παράγοντας γενικώς και αορίστου και μας έδειχνε στο I phone του φωτογραφίες που είχε ντυθεί τραβεστί Μέριλιν και μια βόλτα μετά με αγνώστους στο Casino που φέτος το έχει αναλάβει το περιβόητο Baron Club και είναι τύπου exclusive. Πώς τα κατάφερα και βρέθηκα μέσα μη με ρωτας Καννολόγιο μου θα σε γελάσω και δεν το ξέρω ούτε και πως ευτυχώς δεν με πέταξαν έξω όταν στις τουαλέτες παρατηρώντας τα κάτω της κοιλιάς χαρακτηριστικά ενός καλού κυρίου του έκανα κοπλιμέντο. Σημασία έχει ότι 5 τα χαράματα γύρισα σπίτι γιατί μετά πέρασα κι από το δωμάτιο ενός άλλου κυρίου που ήθελε να μου δείξει τη συλλογή του με τα γραμματόσημα, και το πρωί με βρήκανε ο Ουίγκις και η Ραπούνζελ ημιθανή στον καναπέ αγκαλιά με ένα καλαθάκι νουντλς από αυτά που βάζεις στα microwave γιατί όσο να είναι με αυτά και εκείνα μου είχε ανοίξει και η όρεξη αλλά στο μεταξύ με πρόλαβε ο ύπνος.

***Δείτε παρακάτω τα trailer των ταινιών

***Aκολουθήστε τονΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης